Οι Μάγισσες του Βάρντε

Μετά από συνεχόμενα sold out και αλλεπάλληλες παρατάσεις, η παράσταση που συγκλόνισε κοινό και κριτικούς «Οι Μάγισσες του Βάρντε» από το Θέατρο του Άλλοτε, επιστρέφει στο Θέατρο Αυλαία για 2 τελευταίες παραστάσεις!

Οι Μάγισσες του Βάρντε

βασισμένο στην πραγματική ιστορία
της δίκης των μαγισσών της Νορβηγίας

Παρασκευή 19 Μαΐου 2023
Σάββατο 20 Μαΐου 2023
στις 21:00

Το 1617, στο παραθαλάσσιο Βάρντε της Νορβηγίας, ξέσπασε μια φονική καταιγίδα που έπνιξε 40 άνδρες του μικρού χωριού. Οι γυναίκες της περιοχής κατηγορήθηκαν για μαγεία. Η Νορβηγία, που είχε ήδη εξαπολύσει σταυροφορία για την απάλειψη της μαγείας, πραγματοποίησε πάνω από 140 δίκες στην περιοχή του Φίνμαρκ. Τουλάχιστον 91 άνθρωποι, κυρίως γυναίκες, κρίθηκαν ένοχοι μαγείας και κάηκαν στην πυρά ή βασανίστηκαν μέχρι θανάτου.

Η Μαρία Ράπτη γράφει ένα συγκλονιστικό θεατρικό έργο για την ιστορία των γυναικών του Βάρντε και το Θέατρο του Άλλοτε γράφει ξανά την Ιστορία των Γυναικών, από την αρχή.

Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Μπάρμπαρα Τουμανάντ
Κείμενο: Μαρία Ράπτη
Κίνηση: Δημήτρης Βασιλειάδης
Τραγούδι: Νατάσα Κοψαχείλη
Επιμέλεια μουσικής: Θέατρο του Άλλοτε
Σχεδιασμός σκηνικών: Θέατρο του µΑλλοτε
Κατασκευή σκηνικών: Δημήτρης Βασιλειάδης
Σκηνικά αντικείμενα: Μη με λησμόνει art
Κατασκευή κοστουμιών: Αννα Καλαϊτζίδου
Επιμέλεια μακιγιάζ: Anassa Beauty
Κατασκευή μάσκας: Δημήτρης Βασιλειάδης DistortMe
Δημιουργία αφίσας: Φωτεινή Φιλοξενίδου
Προωθητικό video: Τόμης Βρακάς
Φωτογραφίες: Λάμπρος Καζάν

Διανομή
Mari Jogensdatter: Θεοδώρα Κωστάκου
Kirsti Sorensdatter: Τατιάνα Οικονόμου
Else Knutsdatte:r Φανή Πλάκα
Maren Olsdatter: Μαρία Σεμερτζίδου
Ingeborg Iversdatter: Βαρβάρα Δουμανίδου
Anne Larsdatter: Νατάσα Κοψαχείλη
John Cunningham: Στέργιος Κωνσταντζίκης
Jens Randulf: Δημήτρης Βασιλειάδης
Peter Magnus: Δημήτρης Ελιάς

Σκηνοθετικό σημείωμα

«Αυτό που δολοφονείται βάναυσα στην ψυχή της γυναίκας από την απαρχή της ύπαρξης της, είναι η δύναμη της. Και η βεβαιότητα της ισότητας της. Με τη γέννηση της, αποκτά τη σφραγίδα του φύλου της. Ένα μεταφυσικό ορατό έγκαυμα που τη συνοδεύει μέχρι το θάνατο της, και της κλείνει κατάμουτρα τις πόρτες της ίσης μεταχείρισης, των ανθρώπινων δικαιωμάτων, της δικαιοσύνης. Αυτός ο ιστός που πλέκεται από πεθαμένες γυναίκες, από κορίτσια που βίαια δολοφονήθηκαν, από μητέρες, συζύγους, ερωμένες, αυτός ο αιμάτινος ιστός από αθώες θηλυκές ψυχές, εξαπλώνεται ολοένα και περισσότερο, και είναι σκληρός σαν ατσάλι και είναι αυτός που χτίζεται στους αιώνες των αιώνων, για δώσει στις γυναίκες, τη θέση που τους αξίζει. Δεν πεθαίνει ποτέ μια γυναίκα που δολοφονείται. Η ύπαρξη της μετουσιώνεται σε δύναμη. Μια δύναμη ικανή να κάψει τον κόσμο όλο.»