ΣΥΜΠΟΣΙΟ του ΠΛΑΤΩΝΑ

Το αριστουργηματικό φιλοσοφικό κείμενο του Πλάτωνα (427 π.Χ. - 347 π.Χ.), εξετάζει τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα σ' ένα εορταστικό συμπόσιο. Οκτώ πρόσωπα εγκωμιάζουν τον Έρωτα. Οκτώ εγκώμια φανερώνουν τις τάσεις της κοινωνίας για το θέμα του Έρωτα στην Αθήνα της εποχής. Η ευθυμία της συντροφιάς αποτελεί φόντο που τονίζει αντιθετικά τη μεγάλη σοβαρότητα του λόγου του μυστικιστή Σωκράτη.

Το Συμπόσιο προς τιμή του ποιητή Αγάθωνα για τη πρώτη νίκη του στους δραματικούς αγώνες, έγινε το 416 π.Χ. λίγους μόνο μήνες πριν από τον απόπλου του περίφημου στόλου για τη κατάκτηση της Σικελίας. Η Αθήνα στο υψηλότερο σημείο της δύναμής της. Ο Αλκιβιάδης έχει ήδη ονομαστεί αρχηγός της εκστρατείας, μεθυσμένος όχι μόνο με κρασί αλλά και με τις φιλοδοξίες που του αποδίδει ο Θουκυδίδης. Ο Αριστοφάνης παρουσιάζεται όπως θα ήταν την εποχή που οι 'Ορνιθες και η Λυσιστράτη έμελλαν να γραφτούν, γεμάτος πνεύμα και ευθυμία και δροσιά, κι όχι ο τσακισμένος άνθρωπος που γνώρισε ο Πλάτων.

Απουσιάζει κάθε υπαινιγμός για όσα τραγικά έμελλε να συμβούν στην Αυτοκρατορία. Με αυτόν τον τρόπο επαυξάνεται η αίγλη των προσώπων. Χωρίς εκτιμήσεις «εκ των υστέρων» περιγράφει σταθερά και αντικειμενικά το πνεύμα της εποχής και τη δεσπόζουσα προσωπικότητα της στιγμής, τον άνδρα τον «γεμάτο ξιπασιά και κρασί»- τον Αλκιβιάδη- στήνοντας το σκηνικό που χρειάζεται για να προβάλλει ανάγλυφα η φιλοσοφία την οποία ενσαρκώνει ο Σωκράτης.

'Οταν γράφτηκε το Συμπόσιο, το 386 π.Χ. περίπου, κανένα από τα πρόσωπα δεν ήταν πια στη ζωή.

Ο διάλογος έχει τη μορφή δράματος εξιστορημένου σε πλάγιο λόγο. Ο πραγματικός αφηγητής, ο Απολλόδωρος ο Φαληρέας (αναφέρεται γι' αυτόν ότι ξέσπασε σε υστερικά κλάματα όταν ο Σωκράτης άδειασε το ποτήρι με το κώνειο) εξιστορεί όσα του έχει αφηγηθεί ο Αριστόδημος που ήταν παρών σε αυτό το επινίκιο Συμπόσιο προς τιμήν του ποιητή Αγάθωνα. Διηγείται λοιπόν πώς αποφασίζει η συντροφιά να περάσουν τη βραδιά εκφωνώντας ο καθένας ένα εγκώμιο για τον Έρωτα. Ο Σωκράτης συμφώνησε αμέσως με την ιδέα, αφού η «τέχνη του έρωτα» ήταν η μόνη που κατείχε.

Συντελεστές
Μετάφραση: Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλλου
Σκηνοθεσία: Άννα Κοκκίνου
Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη
Κοστούμια: Παύλος Θανόπουλος
Μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής
Χορογραφία: Ερμής Μαλκότσης
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Θεατρικές μάσκες: Μάρθα Φωκά
Δραματουργία: Νίκος Φλέσσας, Άννα Κοκκίνου, Κορνήλιος Σελαμσής

Παίζουν: Ρίτα Λυτού, Μυρτώ Πεδιωτίδη-Μανιάτη, Γιώργος Μπουφίδης, Τάσος Πετρίτσης, Γιάννης Σέπε, Μιχάλης Ψαλίδας, Άννα Κοκκίνου

Βοηθοί Σκηνοθέτη: Ρίτα Λυτού, Ιωάννα Κρητούλη
2η βοηθός Σκηνοθέτη: Μυρτώ Πεδιωτίδη Μανιάτη
Βοηθός Σκηνογράφου: Κατερίνα Βλάχμπεη
Κατασκευή σκηνικού: Θωμάς Μαριάς
Ζωγραφική επεξεργασία σκηνικού: Νίκος Καρράς
Κατασκευή κοστουμιών: Ειρήνη Χαρδαλούπα, Κωνσταντίνος Παντηρμάς, Κυριακή Γιαννακάκη
Sound system design, Σχεδιασμός φωνών: Μηνάς Εμμανουήλ
Μίξη μουσικής: Ανδρέας Βαλαχής
Πατίνες κοστουμιών: Βίκυ Ρουμπέκα
Φωτογραφίες: Κarol Jarek, Αλέξανδρος Χριστοδούλου
Γραφιστική επιμέλεια: Έλλη Σπάνια
Υπεύθυνη επικοινωνίας: Κατερίνα Γρυλλάκη
Παραγωγή: Αθώο Σώμα