Οι Μάγισσες του Βάρντε

 Θέατρο «Μελίνα Μερκούρη»
του Δήμου Καλαμαριάς

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου στις 21:00
και Κυριακή 19 Φεβρουαρίου στις 20:00.

«Οι Μάγισσες του Βάρντε»

(βασισμένο στην πραγματική ιστορία της δίκης των μαγισσών, της Νορβηγίας)

Μετά από 12 sold out παραστάσεις τον περασμένο Νοέμβριο και Δεκέμβριο στο Θέατρο Αυλαία, η παράσταση που συγκλόνισε κοινό και κριτικούς «Οι Μάγισσες του Βάρντε» από το Θέατρο του Άλλοτε, ανεβαίνει για 2 μόνο παραστάσεις στο Θέατρο «Μελίνα Μερκούρη» του Δήμου Καλαμαριάς!

Το 1617 στο παραθαλάσσιο Βάρντε της Νορβηγίας ξέσπασε μια φονική καταιγίδα που έπνιξε 40 άνδρες του μικρού χωριού. Οι γυναίκες της περιοχής κατηγορήθηκαν για μαγεία. Η Νορβηγία που είχε ήδη εξαπολύσει σταυροφορία για την απάλειψη της μαγείας, πραγματοποίησε πάνω από 140 δίκες στην περιοχή του Φίνμαρκ. Τουλάχιστον 91 άνθρωποι, κυρίως γυναίκες, κρίθηκαν ένοχοι μαγείας και κάηκαν στην πυρά ή βασανίστηκαν μέχρι θανάτου.

Η Μαρία Ράπτη γράφει ένα συγκλονιστικό θεατρικό έργο για την ιστορία των γυναικών του Βάρντε και το Θέατρο του Άλλοτε γράφει ξανά την Ιστορία των Γυναικών, από την αρχή.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Μπάρμπαρα Τουμανάντ
Κείμενο: Μαρία Ράπτη
Κίνηση: Δημήτρης Βασιλειάδης
Τραγούδι: Νατάσα Κοψαχείλη
Επιμέλεια μουσικής: Θέατρο του Άλλοτε
Σχεδιασμός σκηνικών: Θέατρο του 'Αλλοτε
Κατασκευή σκηνικών: Δημήτρης Βασιλειάδης
Σκηνικά αντικείμενα: Μη με λησμόνει art
Κατασκευή κοστουμιών: 'Αννα Καλαϊτζίδου
Επιμέλεια μακιγιάζ: Anassa Beauty
Κατασκευή μάσκας: Δημήτρης Βασιλειάδης DistortMe
Δημιουργία αφίσας: Φωτεινή Φιλοξενίδου
Προωθητικό video: Τόμης Βρακάς
Φωτογραφίες: Λάμπρος Καζάν

Διανομή

Mari Jogensdatter Θεοδώρα Κωστάκου
Kirsti Sorensdatter Τατιάνα Οικονόμου
Else Knutsdatter Βάλια Γκαγκάτση
Maren Olsdatter Μαρία Σεμερτζίδου
Ingeborg Iversdatter Βαρβάρα Δουμανίδου
Anne Larsdatter Νατάσα Κοψαχείλη
John Cunningham Στέργιος Κωνσταντζίκης
Jens Randulf Δημήτρης Βασιλειάδης
Peter Magnus Δημήτρης Ελιάς

Σκηνοθετικό σημείωμα

«Αυτό που δολοφονείται βάναυσα στην ψυχή της γυναίκας από την απαρχή της ύπαρξης της, είναι η δύναμη της. Και η βεβαιότητα της ισότητας της. Με τη γέννηση της, αποκτά τη σφραγίδα του φύλου της. Ένα μεταφυσικό ορατό έγκαυμα που τη συνοδεύει μέχρι το θάνατο της, και της κλείνει κατάμουτρα τις πόρτες της ίσης μεταχείρισης, των ανθρώπινων δικαιωμάτων, της δικαιοσύνης. Αυτός ο ιστός που πλέκεται από πεθαμένες γυναίκες, από κορίτσια που βίαια δολοφονήθηκαν, από μητέρες, συζύγους, ερωμένες, αυτός ο αιμάτινος ιστός από αθώες θηλυκές ψυχές, εξαπλώνεται ολοένα και περισσότερο, και είναι σκληρός σαν ατσάλι και είναι αυτός που χτίζεται στους αιώνες των αιώνων, για δώσει στις γυναίκες, τη θέση που τους αξίζει. Δεν πεθαίνει ποτέ μια γυναίκα που δολοφονείται. Η ύπαρξη της μετουσιώνεται σε δύναμη. Μια δύναμη ικανή να κάψει τον κόσμο όλο.»