Αρχιμάστορας Σόλνες

Αρχιμάστορας Σόλνες
του Χένρικ Ίψεν

Ο Γιώργος Σκεύας σκηνοθετεί τον «Αρχιμάστορα Σόλνες» του Χένρικ Ίψεν, στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων - Λευτέρης Βογιατζής.

Πρωταγωνιστεί ο Άρης Λεμπεσόπουλος σε έναν θίασο 7 ηθοποιών.

Ένα από τα κορυφαία έργα της ώριμης περιόδου του συγγραφέα παρουσιάζεται σε νέα μετάφραση - διασκευή του σκηνοθέτη, που επικεντρώνεται στο ζήτημα της ανθρώπινης ταυτότητας, και ειδικότερα της ταυτότητας ενός δημιουργού, ενός καλλιτέχνη.

Ο Σόλνες, που νέος, ήθελε να χτίσει ναούς και εκκλησίες αλλά πλούτισε χτίζοντας σπίτια για τους ανθρώπους, αυτός που θεμελίωσε την οικονομική του επιτυχία σε βάρος της ευτυχίας της Αλίνε, της γυναίκας του, αυτός που έφτασε να γίνει κορυφαίος στον τομέα του, περιφέρει την «καλή του τύχη, σαν μια πληγή μέσα στο στήθος». Αυτή η παράξενη, μαγική δύναμη να κάνει τα πράγματα να συμβαίνουν όπως εκείνος ήθελε - η δημιουργική δύναμη ενός ιδιοφυούς καλλιτέχνη - οδηγεί τον Σολνες σε μια τραγική θέση; Φοβάται τη δύναμη αυτή. Γιατί αυτή η δύναμη έκανε την Χίντε να τον αναζητήσει όταν μεγάλωσε και να εισβάλλει στη ζωή του. Αυτή η δύναμη είναι η αιτία που έκανε τους ανθρώπους να τον πιστεύουν, να ζητούν το αδύνατο, το ακατόρθωτο, την αναρρίχηση στα ύψη ενός ανθρώπου που ένιωθε πάντα ζάλη, πάθαινε ίλιγγο, ακόμη κι όταν στεκόταν στο μπαλκόνι του πρώτου ορόφου του σπιτιού του.

Ποιος είναι ο αληθινός Σόλνες; Αυτός που εκμεταλλεύεται τους ικανούς υφιστάμενούς του εμποδίζοντάς τους να ακολουθήσουν το δικό τους δρόμο; Ο άνθρωπος που κατέστρεψε εκείνον που του' δωσε την πρώτη ευκαιρία της ζωής του; Που νιώθει και ίσως να είναι, υπεύθυνος για τη δυστυχία της γυναίκας του; Ή μήπως ο άλλος Σόλνες, αυτός που τα χτίσματά του κατακυρώνουν την ιδιοφυΐα του, που το πνεύμα του πετάει στα ύψη, σ' αυτά τα ύψη που τον είδε να σκαρφαλώνει η Χίλντε;

Ποιο είναι τελικά το αληθινό «εγώ» ενός ανθρώπου μέσα στο πέρασμα του χρόνου; Πώς επηρεάζεται η πρόσληψη της πραγματικότητας μέσα απ' τα όνειρα και τη μνήμη; Τι είναι αυτή η περιπέτεια του νου που ονομάζουμε ανθρώπινη ζωή; Και ποιο είναι το τίμημα, πριν έρθει το αναπόφευκτο τέλος;