LEBENSRAUM / ΖΩΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

LEBENSRAUM / ΖΩΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
του Θανάση Τριαρίδη

Πρεμιέρα: Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2025
Ώρα έναρξης: 19:00

Μικρός Κεραμεικός

Θανάση Τριαρίδη
LEBENSRAUM / ΖΩΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Ένα μονόπρακτο πείραμα για την καλοσύνη.
Ο χώρος του πειράματος μια θεατρική σκηνή.
Οι θεατές μέρος του πειράματος.
Μια γυναίκα κι ένας άντρας.
Ένας παίκτης, ένας χειριστής.
Ποιος ο θύτης, ποιο το θύμα;
Ποιος επιβάλει τους κανόνες του παιχνιδιού;
Μια καθοδηγούμενη σύγκρουση που οδηγείται στα άκρα.
Μία κραυγή αγωνίας απέναντι στη φονική σιωπή των «θεατών».

LEBENSRAUM ή αλλιώς Ζωτικός χώρος. Το έργο του Θανάση Τριαρίδη σε σκηνοθεσία Αντώνη Καραγιάννη, με την Αλεξάνδρα Τσιάγκα και τον Κωνσταντίνο Σειραδάκη στο θέατρο Μικρός Κεραμεικός. Από τη Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2025 και κάθε Δευτέρα στις 19:00.

Ταυτότητα της παράστασης
Συγγραφέας: Θανάσης Τριαρίδης
Σκηνοθεσία: Αντώνης Καραγιάννης
Πρωταγωνιστούν:Αλεξάνδρα Τσιάγκα, Κωνσταντίνος Σειραδάκης
Μουσική επένδυση: Θανάσης Τριαρίδης
Σκηνικά / Κοστούμια: Μιχάλης Καραγιάννης
Σχεδιασμός φώτων: Αντώνης Καραγιάννης / Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Χειρισμός κονσόλας φώτων / ήχου: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Γραφιστικά / Βίντεο: Βαγγέλης Ματίκας
Φωτογραφίες: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Τρέιλερ: Αντώνης Καραγιάννης
Παραγωγή: Μικρός Κεραμεικός

Σημείωμα σκηνοθέτη

Μέσα σε ένα διάστημα δύο χρόνων είναι η δεύτερη φορά που καταπιάνομαι με το ίδιο έργο. Προφανώς δεν ολοκλήρωσα τη ζύμωση μαζί του. Ή προφανώς υπάρχει μία εσωτερική ανάγκη για μια νέα ανάγνωση. Και προφανώς το κείμενο του Θανάση Τριαρίδη μου κλείνει το μάτι και μου προσφέρει ένα υλικό που μου φωτίζει συνέχεια νέους δρόμους. Πραγματικά όταν συμβαίνει αυτό είναι πολύ ζωτικό. Αυτό είναι θέατρο. Μία νέα ανάγνωση λοιπόν, μια νέα παραγωγή του αγαπημένου μου Θεάτρου του Μικρού Κεραμεικού, με το οποίο συνεργάζομαι για δεύτερη φορά, καθώς και δύο νέες ξεχωριστές ερμηνείες. Με την αγαπημένη Αλεξάνδρα Τσιάγκα δουλεύουμε μαζί για τρίτη φορά σε ένα διάστημα λίγων χρόνων και αυτό επισφραγίζει την άριστη συνεργασία, συνοδευόμενη από υψηλή καλλιτεχνική ποιότητα. Με τον Κωνσταντίνο Σειραδάκη συνεργάζομαι για πρώτη φορά, γνωρίζω την ποιότητα και το ταλέντο του, και θέλω να τονίσω πως από την πρώτη μας επαφή με κέρδισε ολοκληρωτικά. Μια πολύ όμορφη συνεργασία και πολλοί κοινοί στόχοι. Η αγάπη για την Τέχνη, η αγάπη για έκφραση, η αγάπη για δημιουργία.

Μετά από δύο χρόνια ξαναμοιράζομαι μαζί σας τις σκέψεις που μου γέννησε η ανάγνωση αυτού του έργου.

LEBENSRAUM: Γερμανική λέξη που σημαίνει ζωτικός χώρος. Ως πολιτικός όρος χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα από τους Ναζί και τον Χίτλερ. Ένα κράτος έχει το δικαίωμα να προσαρτήσει τα εδάφη που του χρειάζονται για να αναπτυχθεί.

Αναρωτιέμαι, ο ζωτικός χώρος ως πολιτικός όρος ανήκει μόνο στο παρελθόν; Χειραγώγηση, παρακολούθηση, διασπορά ψευδών ειδήσεων, φόβος, έλεγχος, καθοδήγηση, εξαγορά, εξαπάτηση, AI, απόσπαση ζωτικού χώρου. Η ρεαλιστική πραγματικότητα γύρω μας.

Η πραγματικότητα αυτή μεταφέρεται αυτούσια στο περιβάλλον του πειράματος. Ένα mind game για γερούς παίκτες και λύτες.

«Οι αληθινοί δολοφόνοι είναι και θα είναι για πάντα οι θεατές», σημειώνει ο συγγραφέας του έργου Θανάσης Τριαρίδης.

Πόσο συνένοχοι είναι κοινό και θεατές, που παρακολουθούν τα «πειράματα» και τα εγκλήματα της κοινωνίας και τελικά όλης της ανθρωπότητας; Πόσο συνένοχοι είμαστε όλοι μας;

Το έργο, ένα μονόπρακτο πείραμα για την καλοσύνη όπως αναφέρει ο συγγραφέας, μπορεί να χαρακτηριστεί ακόμα είτε ως πολιτικό είτε ως ψυχολογικό θρίλερ ή ακόμη και ως μαύρη κωμωδία.

Για μένα προσωπικά, είναι μια κραυγή αγωνίας και πόνου απέναντι στην εκκωφαντική σιωπή.

Αντώνης Καραγιάννης

Σημείωμα συγγραφέα:

Η πρώτη μορφή του LEBENSRAUM γράφτηκε τον Μάρτιο του 2014. Γράφτηκε από μια ευκαιριακή αφορμή - και οφείλω να πω πως δυσκολεύτηκα να το πιστέψω και να το αγαπήσω. Ωστόσο αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο του θεάτρου καθώς υπήρξε το πιο πολυπαιγμένο έργο μου σε αυτή την δεκαετία (πάνω από 15 ανεβάσματα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό) - και, επιπλέον, σηματοδότησε την στροφή μου προς το πολιτικό θέατρο.

Το LEBENSRAUM στα 2014 εξέφραζε την βασική πολιτική μου θέση: Πως το μεγάλα εγκλήματα τα κάνει πάντοτε το σιωπηλό κοινό - και πως δίχως ετούτη την εφιαλτική σιωπή των πολιτών οι εξουσίες δεν θα μπορούσαν να ρημάζουν ανεξέλεγκτα τις ζωές των ανθρώπων.

Σήμερα, έντεκα χρόνια αργότερα, η παλιά θέση ισχύει στο ακέραιο - και μάλιστα επαυξημένη. Η πείνα, ο πόνος, η απελπισία, ο θάνατος των άλλων πλέον θεωρούνται φυσιολογικό πεπρωμένο που δεν αξίζει να ενοχλήσει την χορτασμένη μας ευμάρεια. Η εφιαλτική σιωπή έχει κυριεύσει τους πάντες - και τα λόγια μας (τα λόγια ολονών - ακόμη και τα δικά μου) μοιάζουν να την πολλαπλασιάζουν.

Πρέπει να βρούμε μια νέα γλώσσα που να σπάζει την απαίσια φονική σιωπή μας.

Θανάσης Τριαρίδης