«Μονόκλινο σε Μπουάτ»

Μονόκλινο σε Μπουάτ
«Μια παράσταση που θα σας χαλάσει σίγουρα τη διάθεση»

από 12 Οκτωβρίου 2025
κάθε Κυριακή στις 21:00

Θέατρο Αλκμήνη
σκηνή Intermedia

Μετά τη θερμή αποδοχή από κοινό και κριτικούς το «Μονόκλινο σε Μπουάτ» της Όλγας Στέφου σε σκηνοθεσία Άννας Χατζησοφιά επιστρέφει στο θέατρο Αλκμήνη από την Κυριακή 12 Οκτωβρίου και κάθε Κυριακή στις 9 μμ για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.

Τρεις γυναίκες, δεμένες άρρηκτα μεταξύ τους με ένα κατακόκκινο σκοινί, φορώντας λευκά φορέματα και κόκκινα σαν αίμα παπούτσια αναρωτιούνται πως μοιάζουν στ' αλήθεια τα «τέρατα»; Πόσος πόνος μπορεί να κρύβεται σε μια αρρώστια με το εξωτικό όνομα Καζαμπλάνκα; Μπορεί να είναι κακοποιητικός ένας γοητευτικός επαναστάτης φιλόσοφος; Είναι η κατάθλιψη σαν μπουάτ με τραγούδια για κουλτουριάρηδες;

Τρεις γυναίκες, που είναι ίσως φίλες, ίσως αδερφές, ίσως άγνωστες, ίσως και η ίδια γυναίκα μέσα στο χρόνο παλεύουν μανιασμένα με τους δαίμονες τους. Κακοποίηση, βιασμός, αυτοάνοσο, αναπηρία, ψυχική νόσος και τους έρωτες που τις σημάδεψαν, κυριολεκτικά. Όπλα τους το χιούμορ, η ειρωνεία, ο αυτοσαρκασμός και οι άλλες γυναίκες της ζωής τους, μητέρα, γιαγιά, φίλες. Τρεις γυναίκες καταδύονται και τα επτά επίπεδα της προσωπικής τους κόλασης για να αναδυθούν ξανά στο φως σε μια εποχή νέων νικών, σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας και αυτοπραγμάτωσης όπου το προσωπικό γίνεται συλλογικό και η ατομική εξέγερση συναντάται με την κοινωνική.

Σημείωμα συγγραφέως

Η "Μπουάτ" γεννήθηκε από την κοιλιά μου ως ανάγκη να απαλύνει μια πολύ δύσκολη ιστορία. Είναι το προσωπικό μου ημερολόγιο, ελπίζοντας πως αν πάψει να είναι προσωπικό, θα πάψει να είναι κι αλήθεια. Βέβαια, κάτι τέτοιο δεν ισχύει: είμαι πάντοτε επιζήσασα, υπάρχει πάντοτε η κατάθλιψη, υπάρχουν πάντοτε οι αναμνήσεις. Αυτό που αλλάζει, είναι πως από την στιγμή που τις μοιράστηκα μαζί σας, είναι σα να έγιναν πιο ελαφριές. Σα να κόπηκε ο ομφάλιος λώρος. Σας παραχωρώ την "Μπουάτ" μου με τρυφερότητα. Θα σας χαλάσει σίγουρα τη διάθεση.

Όλγα Στέφου

Σημείωμα σκηνοθέτριας

Ερωτεύθηκα το βιβλίο της Όλγας Στέφου από την πρώτη κιόλας σελίδα. Με ξάφνιασε η ικανότητα της να μιλάει για τα πιο δύσκολα πράγματα χωρίς να χάνει το χιούμορ και την αισιοδοξία της. Άμυνα, υπεκφυγή, τρόπος αντίστασης, μπορεί. Ούτε μια στιγμή όμως δεν αισθάνθηκα να πραγματοποιείται η υπόσχεση της, ότι θα μου χαλάσει, σίγουρα, τη διάθεση. Αντίθετα ταξιδεύοντας στον κόσμο της Όλγας, άλλοτε στην πνιγμένη στους καπνούς Αθήνα από τις φωτιές που τη ζώνουν, μια πόλη ευγονική όπου οι ανάπηροι δεν έχουν θέση, άλλοτε σε έρημους διαδρόμους νοσοκομείων, στα Εξάρχεια της εξέγερσης, του έρωτα και του βιασμού και άλλοτε στην ηλιόλουστη Κοσμηρά Ιωαννίνων, εκεί όπου το φάντασμα της γιαγιάς βάζει φωτιά στο μνήμα της, ένιωσα μια καρδιά να πάλλεται από ζωή, το μαύρο εναλλάσσεται με το άσπρο, το σκοτάδι με το φως. Ήταν θέατρο, καθαρό θέατρο, όπου το προσωπικό βίωμα της ηρωίδας γίνεται σημείο αναφοράς για κάθε γυναίκα που έχει βιώσει οποιασδήποτε μορφής κακοποίηση, για κάθε άνθρωπο που παλεύει με την αρρώστια, τον αποκλεισμό και το στίγμα.

Άννα Χατζησοφιά

ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

«Το συνταρακτικό έργο της Όλγας Στέφου, ένα έργο βιωματικό, με βαθιά ευαισθησία και ειλικρίνεια, μια φωνή πέρα για πέρα αληθινή που σε μαγεύει με την αφοπλιστική της απλότητα, σε σκηνοθεσία της Άννας Χατζησοφιά, ένα θέατρο υψηλής αισθητικής και τέχνης. Τρεις εξαιρετικές ηθοποιοί, η Ιφιγένεια Καραμήτρου, η Τζίνη Παπαδοπούλου και η Ελένη Φίλιππα, αφηγούνται το οδοιπορικό μιας βασανισμένης γυναικείας ιστορίας, χωρίς ίχνος όμως μελοδραματισμού, χωρίς καμία επαιτεία οίκτου ή έστω συμπόνιας. Ένα κείμενο τόσο ανθρώπινα γυναικείο και συγκινητικό που σε κάνει να... γελάς γιατί το χιούμορ του είναι καταλυτικό κι ανοίγει ένα παράθυρο στην καινούργια μέρα που αναδύεται στο φως. Εγώ τουλάχιστον, έφυγα αναπτερωμένη!»

Λένα Σάββα (Θέατρο.gr)

«Μια παράσταση που αποπνέει άρωμα γυναίκας. Μα πάνω απ' όλα μια παράσταση που σίγουρα αξίζει να παρακολουθήσετε!»

Διονύσης Μαλαπέτσας (Palcoscenico.gr)

«Μια συγκινητική καταβύθιση στα έγκατα του ανθρώπινου ψυχισμού, στα πιο μύχια σκοτάδια του και μια ανάδυση στο καθαρτήριο φως της αυτογνωσίας, συνειδητότητας και αυταγάπης. Ένα μονόκλινο που όλες λίγο πολύ ξαπλώσαμε κάποτε σε αυτό.»

Έλλη Διακογιάννη (Θέατρο.gr)

«Όταν είχα διαβάσει το βιβλίο έγραψα ότι η Όλγα Στέφου άθελά της γίνεται παράδειγμα και ότι θα αποτελεί σημείο αναφοράς για κάθε πρόσωπο που θέλει να βγάλει τον εαυτό του από τη θέση του θύματος, να υψώσει τη φωνή του και να αγωνιστεί. Το ίδιο και η παράσταση «Μονόκλινο σε μπουάτ». Είναι ένα έργο γεμάτο ανθρωπισμό, πολιτικό και συγχρόνως άγρια τρυφερό. (Κι αν ...πετύχει αυτό που λέει ο υπότιτλος και σας χαλάσει τη διάθεση, είναι βέβαιο ότι όσο θα το συζητάτε τόσο θα γίνετε λίγο πιο γενναίοι. Όλοι θα είμαστε λίγο πιο έτοιμοι για τις δικές μας μάχες μετά την παράσταση. Όπως η ηρωίδα του!)»

Γιάννης Καφάτος (Vewtag.gr)

«Πραγματικό αριστούργημα που σε καθηλώνει, σε συναρπάζει, σε εξυψώνει σε κινητοποιεί, σε ευαισθητοποιεί. Αξιέπαινες και αξιέπαινοι όλες και όλοι οι συντελεστές αυτού του σκηνικού αριστουργήματος. Δείτε το!!! Μην το χάσετε!!! Θα βγείτε ελαφρότεροι, ελαφρότερες, ελαφρότερα τα σώματά σας από την αίθουσα.»

Κωνσταντίνος Μπούρας (Theaterstage)

«Στο «Μονόκλινο σε Μπουάτ» μπορεί να βρεθεί οποιαδήποτε γυναίκα - ή βασικά οποιαδήποτε θηλυκότητα - και να ταυτιστεί με τις πρωταγωνίστριες της παράστασης. Επειδή είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι, όλες μας έχουμε υποστεί σε κάποιο βαθμό κάποιο είδος κακοποίησης εντός της κοινωνίας που ζούμε. Το τραύμα της ύπαρξης σε μια πατριαρχική κοινωνία είναι συλλογικό και αντηχεί από γενιά σε γενιά..»

Κατερίνα Ζυγουράκη (We Love Theater)

«Η Χατζησοφιά ερωτεύεται το βιωματικό κείμενο της Όλγας Στέφου με τα σκοτάδια και το φως του. Το μεταφέρει στη σκηνή θέλοντας να αναδείξει την ηρωίδα που κάθε γυναίκα κρύβει μέσα της, τη δύναμη ψυχής και την αντοχή που καθεμιά από εμάς μπορεί να έχει, έστω και αν οι δυσκολίες φαντάζουν βουνά. Το φως θα νικήσει.»

Φραντζέσκα Παπανίκα, Ελένη Χριστοδουλάκη (Arts Media Guru)

«Η παράσταση δεν διστάζει να θίξει θέματα ταμπού, προσκαλώντας το κοινό σε μια βαθιά συναισθηματική και διανοητική εμπειρία. Το «Μονόκλινο σε Μπουάτ» αποτελεί έναν καθρέφτη της σύγχρονης κοινωνίας, αναδεικνύοντας τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες και προσφέροντας ένα μήνυμα ελπίδας και δύναμης.»

Νικόλαος-Νεκτάριος Γινάργυρος (kallitexnes.gr)

Συντελεστές παράστασης

Ερμηνεύουν (με αλφαβητική σειρά)
Ιφιγένεια Καραμήτρου, Τζίνη Παπαδοπούλου, Ελένη Φίλιππα

Κείμενο: Όλγα Στέφου
Σκηνοθεσία: Άννα Χατζησοφιά
Σκηνικά-κοστούμια: Λαμπρινή Καρδαρά
Μουσική: Σταύρος Καρτάκης
Φωτισμοί: Διονύσης Γαγάτσος
Δημιουργία Τρέιλερ: Thanos Angelis / Παντελής Κονσολάκης
Επιμέλεια κίνησης: Φαίδρα Νταϊόγλου
Creative Agency: GridFox
Digital Marketing: Εύα Καραχάλιου
Παραγωγή: The artists
Δημόσιες σχέσεις: Νταίζη Λεμπέση