«Κύκνειο 'Ασμα» του 'Αντον Τσέχωφ

«Κύκνειο Άσμα»
του Άντον Τσέχωφ

απο Σάββατο 11 Μαΐου 2024

Θέατρο Αλκμήνη
Secret Room

Ο κύκνος, λίγο πριν ξεψυχήσει, αφήνει την πιο γλυκιά μελωδία με τη φωνή του, όπως και ο ηθοποιός πριν φτάσει στην τελευταία ερμηνεία ενός ρόλου, λίγο πριν το χειροκρότημα, νιώθει την ανάσα πριν από το θάνατο.  Μια σκληρή αναμέτρηση ενός ηθοποιού με τον εαυτό του επί σκηνής. Ένας μονόλογος εσωτερικών συγκρούσεων, που μετατρέπεται σε διάλογο αντιπαραθέσεων μεταξύ δυο προσώπων. Ένας απολογισμός για το νόημα της ύπαρξης και την πορεία της ζωής του ανθρώπου, μια ζωή αφιερωμένη στο θέατρο.Το έργο παραμένει διαχρονικά ένα διαρκές αναπάντητο ερώτημα για το τι κάνει τους ανθρώπους αληθινά ευτυχισμένους.  Μια δραματική σπουδή του θεάτρου σε μια μόνο Πράξη.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Άντον Τσέχωφ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Αλέξανδρος Γκρομπένγκο
ΔΙΑΣΚΕΥΗ: Μάνος Καβίδας
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μανώλης Βαζαίος & Μάνος Καβίδας
ΚΙΝΗΣΗ - ΧΟΡΟΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: Άννα Αναστασιάδου
ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ - ΣΚΗΝΙΚΑ:  Χαρά Κονταξάκη
ΜΟΥΣΙΚΗ: Κωνσταντίνος Κωστόπουλος
ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Αλέξανδρος Πολιτάκης
ΒΙΝΤΕΟ ART ΚΑΙ ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ:Ειρήνη Ζγούρη & ομάδα - Atermono.Creative.Cine.Art
ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ & ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ: Άντζυ Νομικού
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Atermono.Creative.Cine.Art
ΠΑΙΖΟΥΝ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Νίκος Μαυρουδής, Ηλίας Κούτλας

Σκηνοθετικό Σημείωμα

Το εμβληματικό έργο του Άντον Τσέχωφ, σε μια πρωτότυπη διασκευή, εμπλουτισμένο με αποσπασματικές σκηνές της σύγχρονης κλασικής δραματουργίας, μέσα από τα μάτια δυο ηρώων, ενός απερχόμενου ηθοποιού και ενός υποβολέα του θεάτρου, του οποίου το όνειρό ήταν να γίνει κάποτε ηθοποιός. Μια πορεία κοινής διαδρομής όπου η ματαιοδοξία και η αλαζονεία, αλλά και ο ατέρμονος ανταγωνισμός, οδηγεί στην ολοκληρωτική ήττα των ανθρωπίνων σχέσεων. Ένα έργο που μας θυμίζει πως ο καλλιτέχνης-ηθοποιός, αποτελεί το πιο τραγικό ον σε όλη την πορεία της ζωής του: ζει περιστασιακά την ψευδαίσθηση της αιωνιότητας, επί σκηνής, αλλά παραμένει καταδικασμένος, λόγω της θνητής του φύσης, μέσα στη φθορά και στον θάνατο, επιχειρεί να ζήσει ένα όνειρο ζωής, μια αυταπάτη, μια αφορμή που θα κάνει τη ζωή να έχει νόημα, συνειδητοποιεί όμως ότι το τέρμα της πορείας είναι ένας δρόμος μοναχικός. Το καλλιτεχνικό γεγονός του θεάτρου του θυμίζει πάντα τη μοναχική του πορεία προς το θάνατο, όπου, εκεί έρχεται αντιμέτωπος με τον ίδιο του τον εαυτό, με τα πάθη και τις αδυναμίες της ανθρώπινης ψυχής, εκεί συνειδητοποιεί τα όρια και τις αντιφάσεις του, εκεί κατανοεί τα πεπερασμένο όρια του χρόνου και της ίδιας της ζωής, προσπαθώντας να ζήσει κάποιες στιγμές αιωνιότητας, δοκιμάζοντας τις αντοχές και τα όριά του. Η σύγκρουση και ο ανταγωνισμός, ως όροι επιβίωσης, που προκύπτουν δοκιμάζουν οξύνουν την αντιπαράθεση μεταξύ των ανθρώπων. Η αγωνία του ηθοποιού επί σκηνής είναι αγωνία θανάτου και λαχτάρα για την ίδια τη ζωή που δεν έζησε ή που δεν θα μπορέσει να ζήσει.