---

Θεατρικός μονόλογος βασισμένος στην μαρτυρία της Αντιγόνης Μαυρομματοπούλου

---

"Κουράστηκα, δεν αντέχω άλλο τις προσφυγιές.
Έρχονται ώρες που σκέπτομαι, να ήταν ένας δρόμος μακρύς, ίσιος,
ανάμεσα σε δέντρα, ένας δρόμος ατελείωτος
και να περπατώ, να περπατώ, να πάω να χαθώ.”
 
Αυτό ήθελε να είναι το τέλος η γιαγιά η Αντιγόνη. Γεννήθηκε το 1893 στην Ίμερα της Τραπεζούντας. Μεγάλωσε σε οικογένεια με επιχειρηματικό πνεύμα και παιδεία. Απόλυτα προσαρμοσμένη στην κουλτούρα της περιοχής. Το 1910 παντρεύτηκε τον Γιώργο, νέο επιτυχημένο και εργατικό, και μετανάστευσε μαζί του στο Ουζμπεκιστάν της Ρωσίας για επιχειρηματικούς λόγους. Εκεί θα τους βρει η Οκτωβριανή Επανάσταση. Και αρχίζουν οι μετακινήσεις από τόπο σε τόπο. Πόλεμοι παντού, η Τουρκία απροσπέλαστη, η Μικρασιατική Καταστροφή… Όλοι σε αναγκαστική κίνηση. Οι σύμμαχοι και η ελληνική πολιτική προσφέρουν ευκαιριακή τροφή και φιλοξενία σε προξενεία για να βγάλουν “λόγους”. Σε κάθε τόπο καινούριες συναντήσεις, αλλά και νέες περιπέτειες. Μια προσφυγιά ατελείωτη, μια περιπλάνηση στην Τουρκία, τη Ρωσία, την Περσία, με τελικό σταθμό τη Θεσσαλονίκη μετά την Κατοχή.
 
Η αφήγηση της Αντιγόνης
Ο εγγονός της Αντιγόνης, Βίκτωρ Νέτας, καταγράφει τη μαρτυρία της σε μια κασέτα μαγνητοφώνου στα 1970, ένα χρόνο πριν πεθάνει. Το είχε ζητήσει η ίδια. Ένα μέρος από την αφήγηση της γίνεται ντοκιμαντέρ (https://www.youtube.com/watch?v=3aixRRkPHiE&feature=youtu.be) από τον άλλο εγγονό της και αδελφό του Βίκτωρα, Θανάση Νέτα, το 1974. Η ταινία βραβεύεται το 1974 ως η καλύτερη ταινία μικρού μήκους από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και από το Κέντρο Κινηματογράφου. Την ίδια χρονιά, το Υπουργείο Βιομηχανίας την συμπεριλαμβάνει ανάμεσα στις δέκα καλύτερες ταινίες της χρονιάς. Μεταφράζεται στα γαλλικά και "ταξιδεύει" στην Ιαπωνία, τη Σουηδία, τον Καναδά και τη Γαλλία.
 
Η παράσταση
Με σκηνικό και φόντο αρχειακό υλικό (χάρτες, φωτογραφίες, ταινίες) της εποχής, επεξεργασμένο έτσι ώστε να τονίζει την κυκλικότητα της ιστορίας, παρελθόν και παρόν γίνονται ένα για να θυμόμαστε ότι δεν ευθύνεται η ιστορία που μας κοροϊδεύει, αλλά εμείς που δεν μαθαίνουμε ποτέ από αυτή. Η σύγχρονη ιστορία της ανθρωπότητας. Μια μετακίνηση. Μια προσφυγιά. Συνέβη τότε. Συμβαίνει τώρα. Θα ξανασυμβεί αύριο. Μια υπόθεση οικογενειακή που αποδεικνύεται οικουμενική και άχρονη.
Ένας θεατρικός μονόλογος αναβιώνει μια ιστορία που ξεπερνά το προσωπικό βίωμα και γίνεται πραγματικότητα για ολόκληρους λαούς, για κάθε “Αντιγόνη”. Πρόθεση μας είναι η «Αφήγηση της Αντιγόνης» να συνεχίσει την πορεία της και με μέσο την παράσταση να ταξιδέψει στον κόσμο χωρίς να ψάχνει πια πατρίδα. Ο ξεριζωμός είναι κληρονομιά που μοιραζόμαστε όλοι.