Ιδρυτικός Δωρητής Εναλλακτικής Σκηνής

Μεγάλος Χορηγός Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Όλοι θέλουν να δουν τον Πάπα! Μετά από έναν επιτυχημένο κύκλο sold-out παραστάσεων και μια περιοδεία που γνώρισε θερμή υποδοχή σε Κύπρο και Ελλάδα, η επιτυχημένη οπερέτα Θέλω να δω τον Πάπα! του Θεόφραστου Σακελλαρίδη επιστρέφει στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ, στο ΚΠΙΣΝ, από τις 12 Δεκεμβρίου 2025 έως και τις 4 Ιανουαρίου 2026. Υπό τη μουσική διεύθυνση του Νίκου Βασιλείου και με τη σύγχρονη σκηνοθετική ματιά της Νατάσας Τριανταφύλλη, το έργο παρουσιάζεται με τη συμμετοχή ενός εξαιρετικού καστ λυρικών ερμηνευτών και μουσικών, προσφέροντας στο κοινό μια άκρως απολαυστική μουσικοθεατρική εμπειρία.

Στην οπερέτα Θέλω να δω τον Πάπα! (1920), που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις την εποχή της, ξεδιπλώνεται στο έπακρο η σύγχρονη αστική θεματολογία του πρωτομάστορα της ελληνικής οπερέτας Θεόφραστου Σακελλαρίδη. O συνθέτης υπογράφει και το λιμπρέτο του έργου, το οποίο αποτελεί διασκευή στα καθ' ημάς της φάρσας του Μωρίς Εννεκέν Οικιακές χαρές (1894) με πρωταγωνιστές ένα νεόνυμφο αστικό ζευγάρι η σχέση του οποίου διαταράσσεται όταν, κατά τη διάρκεια του γαμήλιου ταξιδιού τους στη Ρώμη, η νεαρή σύζυγος εκφράζει την επιθυμία να δει από κοντά τον Ποντίφικα!

Ύφος, γλώσσα, χαρακτήρες, μουσική και ρυθμός αποκαλύπτουν έναν σαγηνευτικό σκηνικό κόσμο όπου σατιρίζονται αξιοθαύμαστα η υποκρισία και η υπερβολή, η επιδειξιμανία αλλά και η άκριτη εξιδανίκευση κάποιων κοινωνικών θεσμών. Ένας γάμος, οι προσδοκίες των νεονύμφων και των συγγενών τους και ο Πάπας που... ποτέ δεν εμφανίζεται αλλά παραμένει αφανής πρωταγωνιστής καθ' όλη τη διάρκεια του έργου, για να μας θυμίζει ότι συχνά η σύγχυση, το μπέρδεμα και οι παγίδες των κατεστημένων αξιών αποτελούν αναπόσπαστα κομμάτια της ανθρώπινης επιθυμίας.

Μια ιδεώδης μουσικοθεατρική δραματουργία
Το Θέλω να δω τον Πάπα! του Θεόφραστου Σακελλαρίδη (1883-1950), δημιουργού της δημοφιλέστερης ελληνικής οπερέτας όλων των εποχών Ο βαφτιστικός, αποτελεί ένα από τα έργα σύγχρονης αστικής θεματολογίας του συνθέτη, στα οποία υποσκάπτονται τα θεμέλια της αστικής ζωής και αμφισβητείται έντονα ο θεσμός της οικογένειας. Ακολουθώντας, βεβαίως, τα πρότυπα του είδους, ο Σακελλαρίδης επιδεικνύει ιδιαίτερη μουσικοθεατρική επινοητικότητα στη σκιαγράφηση των χαρακτήρων που δυναμιτίζουν τις σταθερές της οικογενειακής ζωής.

Η πυκνή φάρσα Οικιακές χαρές του Μωρίς Εννεκέν, στην οποία βασίζεται το Θέλω να δω τον Πάπα!, αποδίδεται σε ρέοντα θεατρικό λόγο από τον Σακελλαρίδη, ο οποίος και στο έργο αυτό επιτυγχάνει μια ιδεώδη μουσικοθεατρική δραματουργία διανθίζοντας την πλοκή της οπερέτας με δεκαπέντε μουσικά νούμερα: «Πόνος και χαρά μαζί / αυτό, ναι, ναι αυτό είναι η αγάπη!».

Η υπόθεση της οπερέτας
Επιθυμία της νεόνυμφης 'Aννας είναι, κατά τη διάρκεια του γαμήλιου ταξιδιού της στην Ιταλία, να δει από κοντά τον Πάπα. Όταν ο σύζυγός της δεν ανταποκρίνεται στην επιθυμία της, ο γάμος τους κινδυνεύει να διαλυθεί. Επιστρέφοντας στο αθηναϊκό περιβάλλον, οι οικείοι τους παρεμβαίνουν απροκάλυπτα στην κλονισμένη σχέση του ζευγαριού, αποκαλύπτοντας με κωμικοτραγικό τρόπο όλες τις παθογένειες αλλά και την υποκρισία της αστικής τάξης.

Σουξέ και αντιδράσεις
Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε στο Θέατρο Παπαϊωάννου στη γωνία των οδών Πατησίων 27 και Καποδιστρίου από τον θίασο οπερέτας του κωμικού Γιάννη Παπαϊωάννου (1873-1931) στις 6 Ιουλίου του 1920. Το έργο σημείωσε μεγάλη επιτυχία -δόθηκαν συνολικά 72 παραστάσεις μέσα στο 1920- ενώ το ομότιτλο τραγούδι έγινε το σουξέ της χρονιάς και το σύνθημα της εποχής. Δεν έλειψαν, όμως, και οι αντιδράσεις της Καθολικής Εκκλησίας της Ελλάδας, καθώς θεωρήθηκε ότι το τραγούδι σατίριζε τον προκαθήμενο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Επίσης, το ομώνυμο τραγούδι έγινε η αφορμή για έναν φόνο έξω από την Καθολική εκκλησία του Πειραιά, στις 11 Δεκεμβρίου 1921.

Η οπερέτα Θέλω να δω τον Πάπα! πρωτοπαρουσιάστηκε από την Εθνική Λυρική Σκηνή στις 14 Φεβρουαρίου του 2015, σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου.

Κάποτε... το 2025!
Το Θέλω να δω τον Πάπα! αναβιώνει στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ σε μουσική διεύθυνση Νίκου Βασιλείου, ενώ η πολυσχιδής Νατάσα Τριανταφύλλη υπογράφει την ευρηματική σκηνοθεσία. Η ίδια σημειώνει: «Κάποτε, το 1920, ο Θεόφραστος Σακελλαρίδης γράφει το Θέλω να δω τον Πάπα!. O Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος έχει τελειώσει. Υπάρχει οικονομική δυσχέρεια, αλλά υπάρχει και ανάγκη για φυγή στην απόλαυση, για διασκέδαση ξέφρενη, για ευμάρεια και ευημερία. Αίθουσες χοροδιδασκαλείων ανοίγουν στην Αθήνα, κινηματογράφοι, καμπαρέ. Η 'Aννα και ο Αδριανός παντρεύονται και πηγαίνουν γαμήλιο ταξίδι στη Ρώμη, στη Δύση. Κι όμως την ίδια στιγμή ελληνικά στρατεύματα έχουν αρχίσει να επιχειρούν στην Ανατολή, στη Μικρά Ασία. Τραγουδώντας μπορούμε να μιλήσουμε για τα ομορφότερα και τα χειρότερα. Να χορέψουμε. Χορεύοντας μπορούμε να καταλάβουμε τα περισσότερα. Να διαλέξουμε με ποιον θα χορέψουμε βαλς, με ποιον φοξ τροτ, με ποιον, κρατώντας τον ίδιο ρυθμό, θα μείνουμε σε απόσταση. Κι όμως, ξεχνιόμαστε και μένουμε πολλά λεπτά, πολλές μέρες, πολλούς μήνες, σιωπηλοί και ακούνητοι».

Την αποκατάσταση της ενορχήστρωσης και την προσαρμογή της για μικρό σύνολο υπογράφει ο Γιάννης Μπελώνης, ενώ τη δραματουργική επεξεργασία και διασκευή η Έλενα Τριανταφυλλοπούλου.

Το σκηνικό και τα κοστούμια είναι της Τίνας Τζόκα, η κινησιολογία της Δήμητρας Μητροπούλου και ο σχεδιασμός φωτισμών του Χρήστου Τζιόγκα.

Τους ρόλους ερμηνεύουν οι: Δημήτρης Σιγαλός (Βαρονάς), Βαγγέλης Μανιάτης (Λατρούδης), Τζούλια Σουγλάκου (Κυρία Λατρούδη), Χρύσα Μαλιαμάνη ('Aννα), Νικόλας Μαραζιώτης (Αδριανός), Μαρισία Παπαλεξίου (Ρίτα), Αντώνης Κυριακάκης (Δημοσθένης) και ο αρχιμουσικός Νίκος Βασιλείου (ενωματάρχης).

To εννεαμελές μουσικό σύνολο αποτελούν οι Ναυσικά Τσάρα (φλάουτο), Ηλίας Σκορδίλης (κλαρινέτο), Πέτρος Καρατσόλης (τρομπόνι), Διονύσης Βερβιτσιώτης (βιολί Ι), Βανέσσα Αθανασίου (βιολί ΙΙ), Γιάννης Αθανασόπουλος (βιόλα), Έλλη Φιλίππου (βιολοντσέλο), Δημήτρης Τίγκας (κοντραμπάσο) και Θοδωρής Βαζάκας (κρουστά).

Η οπερέτα «ΘΕΛΏ ΝΑ ΔΩ ΤΟΝ ΠΑΠΑ!» ανήκει στην ενότητα του προγραμματισμού της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ με τον τίτλο «ΚΥΚΛΟΣ ΘΕΜΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΑΥΛΙΩΝ» που εντάσσεται στην Πράξη «ΦΕΣΤΙΒΑΛΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΤΗΣ ΕΛΣ 2024-2025» (MIS 6002467) με κωδικό 2024ΕΠ08570049 (Προτεραιότητα «Προώθηση της περιφερειακής κοινωνικής συνοχής μέσα από την ενίσχυση των μηχανισμών και υποδομών για τη στήριξη της απασχόλησης, της εκπαίδευσης, της υγειονομικής περίθαλψης και της κοινωνικοοικονομικής ένταξης» του προγράμματος «Αττική 2021-2027») και συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) και από Εθνικούς Πόρους.