Ιδρυτικός Δωρητής Εναλλακτικής Σκηνής

Μεγάλος Χορηγός Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Η Εθνική Λυρική Σκηνή εγκαινιάζει τη συνεργασία της με το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Καβάλας, ενισχύοντας το δίκτυο συμπράξεων με φορείς από όλη τη χώρα και στηρίζοντας τη νέα καλλιτεχνική δημιουργία. Στο πλαίσιο αυτής της ενέργειας, και μέσα από τη νέα κοινή πρωτοβουλία «Το Φεστιβάλ Φιλίππων ταξιδεύει στην Εθνική Λυρική Σκηνή», οι τέσσερις νέες παραγωγές του φετινού 68ου Φεστιβάλ Φιλίππων θα ταξιδέψουν στην Αθήνα, υπό τη σκέπη της ΕΛΣ, από τις 12 έως και τις 16 Σεπτεμβρίου 2025. Πρόκειται για παραγγελίες του θεσμού, που διοργανώνεται από το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, σε νέους δημιουργούς.

Τρεις από τις παραστάσεις - (Δέντρο)², Tο αλάθητο μιας (1) Μαργαρίτα(ς), Πέτρα + Νήμα + Καρδιά = - θα παρουσιαστούν στις 12, 13 και 14 Σεπτεμβρίου, στο παρασκήνιο της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ, φέρνοντας το κοινό σε άμεση επαφή με site-specific δημιουργίες. Η τέταρτη παραγωγή, (Όλα)ν, όσα αφήνουμε < για ένα αύριο που δε θα 'ρθει ποτέ..., θα παρουσιαστεί στις 15 και 16 Σεπτεμβρίου εν πλω, στη διαδρομή Πειραιάς - Αίγινα, μετατρέποντας το πλοίο σε σκηνικό χώρο και το ταξίδι σε εμπειρία.

Με έμπνευση από το έργο και τη ζωή του Χρόνη Μίσσιου, λογοτέχνη και αντιστασιακού από την Καβάλα, στον οποίο είναι αφιερωμένο το Φεστιβάλ Φιλίππων, και οδηγό την παράδοξη εξίσωση της γενναιοδωρίας 8-3=11, οι παραστάσεις αναπτύσσονται σε ανοιχτό διάλογο με τη θεματική του θεσμού, συνδέοντας τον λόγο, τη μουσική και την περφόρμανς με τον χώρο και το κοινό.

(Όλα)ν, όσα αφήνουμε για ένα αύριο που δε θα 'ρθει ποτέ...

«Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που θα τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα σκατά και τα σκουπίδια που μας πασάρουν σαν "αξίες", σαν "ηθική", σαν "πολιτισμό". Κάναμε το σώμα μας ένα απέραντο νεκροταφείο δολοφονημένων επιθυμιών και προσδοκιών, αφήνουμε τα πιο σημαντικά, τα πιο ουσιαστικά πράγματα...Όλα, όλα τα αφήνουμε για το αύριο που δε θα 'ρθει ποτέ...» Χ.Μ.

Στο πλοίο που συνδέει τον Πειραιά με την Αίγινα, λαμβάνει χώρα μια παράσταση με έμπνευση από αλήθειες που διατυπώθηκαν από τον Χρόνη Μίσσιο, μια ωδή σε όσα δεν τολμήσαμε: στις επιθυμίες που μείνανε μισοειπωμένες, στις λέξεις που δε βρήκαν ποτέ στόμα για να ειπωθούν, στα βλέμματα που στράφηκαν αλλού. Σε όλα εκείνα που δεν ζήσαμε - αλλά και σε όσα μπορούμε ακόμη να ζήσουμε.

Δεν πρόκειται απλώς για ένα οικείο μας ταξίδι, αλλά για μια εμπειρία. Για μια Κίνηση. Για μια Μετάβαση. Για μια επιστροφή. Για μια Αναχώρηση χωρίς προορισμό. Ένα ταξίδι που δεν γίνεται πάντα για να φτάσεις, αλλά για να χαθείς λίγο. Εκεί θα συναντήσουμε έναν εαυτό που πήρε άλλη διαδρομή, που βρίσκεται σε άλλη φάση, που ζει μια άλλη ζωή, που φωτίζεται κάτω από άλλο φως.

Ο σκηνοθέτης της παράστασης, Μάριος Κακουλλής, σημειώνει: «Η σκηνή (και ο κόσμος της) γίνεται χώρος ρευστός, που αιωρείται κάπου ανάμεσα σε λιμάνια, μνήμες και φαντασιώσεις. Φράσεις, κείμενα και εικόνες από τη ζωή και το έργο του Χρόνη Μίσσιου θα τροφοδοτήσουν τον πυρήνα της παράστασης, θα φωτίσουν το άρρητο, θα σταθούν δίπλα σε όσα δεν ειπώθηκαν, αλλά επέμειναν. Και η παράσταση, μια χειρονομία προς το άπιαστο.»

*Θερμές ευχαριστίες στη Φιλαρμονική του Δήμου Αίγινας και στη Saronic.
*Ευχαριστούμε θερμά τη μαέστρο της Φιλαρμονικής του Δήμου Θάσου, κα Εύη Σχοινάκη, για την ευγενική παραχώρηση της ενορχήστρωσης του μουσικού θέματος της παράστασης και του τραγουδιού «Η μπαλάντα του Ούρι».