Ιδρυτικός Δωρητής Εναλλακτικής Σκηνής

Μεγάλος Χορηγός Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Το τελευταίο διήγημα του Φραντς Κάφκα, Γιοζεφίνε η αοιδός ή Ο λαός των ποντικιών, μετατρέπεται σε παράσταση μουσικού θέατρου μέσα από μια νέα, φιλόδοξη παραγωγή της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ. Τη μουσική υπογράφει ο διακεκριμένος συνθέτης Χαράλαμπος Γωγιός, ενώ τη σκηνοθεσία ο Σάββας Στρούμπος, που διακρίνεται για τη βαθιά θεατρική του γλώσσα και την έντονη σωματικότητα της σκηνικής του γραφής.

Ο αλλόκοτος και ποιητικός κόσμος του Φραντς Κάφκα διαπνέεται από την ιδιαίτερα εύθραυστη αγωνία του συγγραφέα για την ανθρώπινη κατάσταση, η οποία διαρκώς υποσκάπτεται από ένα απρόβλεπτο και βέβηλο χιούμορ γεμάτο σαρκασμό και αυτοσαρκασμό. Στο διήγημα Γιοζεφίνε η αοιδός ή Ο λαός των ποντικιών (1924) ο Κάφκα μας μεταφέρει σε έναν παράξενο κόσμο όπου δεν υπάρχει νεότητα, ούτε καν μια σύντομη παιδική ηλικία, αφού τα πάντα καθορίζονται από τον αγώνα της επιβίωσης και τα παιδιά δεν έχουν χρόνο να είναι παιδιά. Σε αυτόν τον κόσμο εκείνο το είδος της χαράς που πηγάζει από τη μουσική δεν εμφανίζεται ποτέ, το τραγούδι έχει πάψει να υπάρχει και το σφύριγμα είναι πλέον η μόνη μορφή έκφρασης.

Η ποντικίνα Γιοζεφίνε, όμως, εισάγει σε αυτόν τον κόσμο ένα σφύριγμα με επίδραση μαγευτική, σαγηνευτική. Η έκστασή της είναι αυτή που κάνει το σφύριγμα της ακαταμάχητο και μοναδικό - αυτή η παράδοξη καφκική αοιδός φέρει το εκστατικό στοιχείο στις στιγμές της πιο μεγάλης δυσκολίας για τον λαό των ποντικιών. Μέσα από την αλλόκοτη τέχνη της δημιουργεί ένα μουσικότροπο κάλεσμα εξέγερσης για την επαναδιεκδίκηση της ίδιας της ζωής.

Η παράσταση επιχειρεί να φωτίσει το ιδιόμορφο, υποδόριο και σαρκαστικό χιούμορ που διατρέχει το τραγικό όραμα του Κάφκα μέσω μιας μουσικής δραματουργίας που εμπνέεται από τη «χαμηλή», τόσο καρναβαλική όσο και, ενίοτε, παραβατική μουσικοθεατρική παράδοση του ελαφρού μουσικού θεάτρου και του βαριετέ.