ΙΕΡΟΤΕΛΕΣΤΙΑ

ΙΕΡΟΤΕΛΕΣΤΙΑ του Γκιγιώμ Πουά | σε μια ιδέα της Λορέν ντε Σαγκαζάν - Σκηνοθεσία: Χρήστος Θεοδωρίδης - Νέα Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» | Κτήριο Τσίλλερ | Πρεμιέρα: 28 Ιανουαρίου

"Δεν είναι ό,τι έχουμε ζήσει, είναι ό,τι μας μένει να ζήσουμε. Και από τώρα για πάντα, μπορώ να οραματίζομαι τη στιγμή αυτή. Μπορώ για πάντα να σ' αγαπώ αύριο."

Αντλώντας έμπνευση από 300 συνεντεύξεις που πάρθηκαν μεταξύ 2020 και 2021, κατά τη διάρκεια της καραντίνας, ο Γκιγιώμ Πουά γράφει την Ιεροτελεστία (Un Sacre), υφαίνοντας ένα χρονικό απώλειας που - μέσα από τις "μικρές" ιστορίες ανθρώπων - καταλήγει στη "μεγάλη" Ιστορία της ανθρωπότητας. Μια Ιστορία, η οποία σήμερα μοιάζει να τρέχει με τρόπους που δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε. Μια Ιστορία που σήμερα χαρακτηρίζεται από άλλους σημαντικούς θανάτους, της αξιοπρέπειας, των δικαιωμάτων, της ενσυναίσθησης, της δικαιοσύνης.

"Είναι δύσκολο να τελειώνουν τα πράγματα. Θα ήταν ωραίο, τόσο ωραίο να μην τελειώνουν ποτέ.". Έντεκα άνθρωποι σε μια παράδοξη συνάντηση κάποια στιγμή στον χρόνο και κάπου στον κόσμο. Αφηγούνται την ιστορία ενός τέλους. Την ιστορία ενός θανάτου. Τη στιγμή που ο χρόνος σταμάτησε για αυτούς. Το βίαιο σπάσιμο μιας σχέσης που έρχεται με την απώλεια. Η στιγμή που έμειναν μόνοι. Ο τρόπος που έπρεπε να κοιτάξουν το μέλλον μισοί. Η ζωή που συνέχισαν κουβαλώντας το τραύμα.

"Ήθελα να έχω μια ζωή, όχι να είμαι μια ιστορία". Ιστορίες θανάτου ανθρώπων που αγαπήθηκαν παθιασμένα, ανθρώπων που θυσιάστηκαν για τους άλλους, ανθρώπων που ταξίδεψαν στην άλλη άκρη της θάλασσας για ένα καλύτερο μέλλον, ανθρώπων που τους έκλαψαν και ανθρώπων που δεν τους αναζήτησε κανείς. Ιστορίες φαινομενικά ασύνδετες μεταξύ τους, που όμως ενώνονται από τον πυρήνα που καίει ασταμάτητα σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας: την ανελέητη θνητότητα του ανθρώπου. "O πόνος ζητά χρόνο. Είναι μακρύς ο πόνος μέσα μας". Σε μια εποχή στην οποία ο θάνατος περνάει απαρατήρητος, σχεδόν αδιάφορος, που η απώλεια οφείλει να βιώνεται γρήγορα και ο πόνος δεν επιτρέπεται, γιατί σπιλώνει την ψεύτικη ευτυχία μιας ζωής που διαφημίζεται με κάθε τρόπο, το έργο του Γκιγιώμ Πουά έρχεται να μας θυμίσει ότι το τέλος της ζωής είναι ένα φυσικό μέρος της.

Η Ιεροτελεστία σε σκηνοθεσία Χρήστου Θεοδωρίδη, θα ακολουθήσει τη λογική συνεντεύξεων του συγγραφέα, προσθέτοντας στο τελικό αποτέλεσμα και τρεις νέες ιστορίες εμπνευσμένες από την ελληνική πραγματικότητα των τελευταίων χρόνων, γραμμένες από την τακτική συνεργάτιδα του σκηνοθέτη, Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου. Με όχημα τη ζωντανή μουσική επί σκηνής και την κίνηση - την οποία υπογράφει η Ξένια Θεμελή -, συμπληρώνοντας ή μεγεθύνοντας τα κενά που αφήνει ο λόγος, η παράσταση θα αποπειραθεί να αναδείξει μία παρέλαση ανθρωπινότητας, μια γιορτή της ζωής.

Γιατί το μόνο που μπορείς να κάνεις στον κόσμο που έχουμε φτιάξει, είναι να συνεχίσεις να υπάρχεις. Η ύπαρξη ως επανάσταση, λοιπόν.

Μετάφραση: Δήμητρα Κονδυλάκη
Δραματουργική επεξεργασία: Χρήστος Θεοδωρίδης - Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου
Σκηνοθεσία - Μουσική επιμέλεια: Χρήστος Θεοδωρίδης
Σκηνικά: Λουκάς Μπάκας - Φιλάνθη Μπουγάτσου
Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Χορογραφία: Ξένια Θεμελή
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου 
Δραματολόγος παράστασης: Εύα Σαραγά
Βοηθός σκηνοθέτη: Ιάσονας Ασημακόπουλος

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Ελευθερία Αγγελίτσα, Χαράλαμπος Αθανασόπουλος, Ειρήνη Δάμπαση, Γιώργος Εξακοΐδης, Γιώργος Κισσανδράκης, Κωνσταντίνος Κρομμύδας, Θάνος Μαγκλάρας, Ιωάννα Μαυρέα, Χρήστος Τζον Μούσλλι, Μαρία Μπαγανά, Ανδρέας Νάτσιος, Ηλίας Σγουραλής, Θωμάς Τσακνάκης