«Μόνο Σπίτι, Κρεβάτι, Εκκλησία»

«Μόνο Σπίτι, Κρεβάτι, Εκκλησία»

Ένα έργο-ορόσημο που συνεχίζει να διατηρεί
τον κοινωνικό αντίκτυπο
και την κωμική του δύναμη.

Από 21/12 στο Θέατρο «Μικρός Κεραμεικός»

 Στην παράσταση παρουσιάζονται δύο μονόλογοι γραμμένοι το 1977 από τον Ντάριο Φο και τη Φράνκα Ράμε, που αναφέρονται στην κατάσταση των γυναικών, η οποία δεν άλλαξε καθόλου εδώ και πενήντα χρόνια, μολονότι άλλαζαν τα πολιτικά γεγονότα και οι κοινωνικές συνθήκες που επηρέαζαν την κοινωνία των πολιτών.
 
Δύο ξεκαρδιστικές, σπιρτόζες και συγκινητικές γυναίκες αφηγούνται την καθημερινότητά τους, πολύ συχνά γεμάτη βία και κακοποίηση, από το πάντα παρόν, τεράστιο, επικείμενο και συντριπτικό ανδρικό φύλο. 
 
«Μόνο Σπίτι, Κρεβάτι, Εκκλησία»

Αποδοση και δραματουργικη Επεξεργασια: Κατερινα Μπιλαλη
Σκηνοθεσία : Κωνσταντίνος Κυριακού

Ερμηνεύει η Νικολέττα Βλαβιανού

Ένα έργο που έγραψε ιστορία στο θέατρο και ανατρέπει τα γυναικεία και αντρικά στερεότυπα.

Μια κωμικο-γκροτέσκα παράσταση για την κατάσταση των γυναικών, με δύο εκφάνσεις της γυναικείας υποδούλωσης στην ανδρική εξουσία. Δύο γυναικείες ιστορίες όπου θίγονται: οι αμφιβολίες, η μελαγχολία, η απελπισία, οι εμμονές, οι επιθυμίες, τα συμπλέγματα, η αγωνία, οι χαρές, οι απολαύσεις, οι δυσκολίες με το «άλλο μισό».
 
Δύο γυναίκες «σύμβολα» της γυαλιστερής οικονομικής ευημερίας της κοινωνίας μας, που φαίνεται να έχουν όλα όσα απαιτούνται μέσα στην οικογένεια, εκτός από το πιο σημαντικό πράγμα: τον σεβασμό για τη γυναικεία αξιοπρέπειά τους.
Μία παράσταση με πολύ γέλιο, που όμως στο τέλος προβληματίζει. Η μοναξιά της γυναίκας και στις δύο περιπτώσεις την ωθεί να πει την ιστορία της: έχει την επιθυμία να την σεβαστούν ως άτομο, όχι απλώς να την χρησιμοποιούν ως αντικείμενο, ως υπηρέτρια χωρίς μισθό. Είτε νοικοκυρά, είτε υπάλληλος, μοιράζεται την απελπισία της μοναξιάς, με τα αντίστοιχα καθημερινά προβλήματα, με την επιθυμία για λύτρωση, για κοινωνική ισότητα και για ισότητα των φύλων.
 
Είναι δύο μονόλογοι που το περιεχόμενό του δεν είναι καθόλου ξεπερασμένο: η ψυχολογική βία, ο ηθικός εκβιασμός και μια σοβινιστική κουλτούρα βρίσκονται στη ρίζα πολλών γυναικοκτονιών που αναφέρονται στα σύγχρονα νέα.
 
Λίγα λόγια για την πλοκή
«Μια γυναίκα μόνη»
Είναι η στερεοτυπική νοικοκυρά, η σύζυγος ενός άνδρα που δεν της προσφέρει τίποτα άλλο παρά μόνο τη χαρά να ζει. Και για αυτόν τον λόγο, ενώ ασχολείται με τις καθημερινές της δουλειές -πλένει ρούχα, σιδερώνει, συμμαζεύει το σπίτι κ.λπ.- δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο παρά να ακούει ραδιόφωνο, πικάπ, τηλεόραση, που της δίνουν την ψευδαίσθηση της ζωής. Ένα πρωί όμως, ενώ σιδερώνει, ανακαλύπτει κάτι στο απέναντι διαμέρισμα που θα της αλλάξει όλη της τη ζωή. Θα συντελεστεί μια συγκινητική στιγμή και θα μοιραστεί με το κοινό επιτέλους εμπειρίες πρωτόγνωρες... και θα αφηγηθεί μία ερωτική ιστορία... ανείπωτα συναρπαστική.
 
«Η Μαμά-Φρικιό»
Μία γυναίκα, προκειμένου να ξεφύγει από το κυνηγητό της αστυνομίας, κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης, μπαίνει σε μια εκκλησία και προσποιείται ότι θα εξομολογηθεί. Είναι μια γυναίκα που, όταν μεγάλωσε ο γιος της και άρχισε να συμμετέχει σε διαδηλώσεις και να δέχεται επιθέσεις από την αστυνομία, αποφασίζει να τον προστατεύσει, συμμετέχοντας και αυτή στις διαδηλώσεις. Όλα τα περιστατικά που βιώνει, κωμικά αλλά και λίγο-πολύ βίαια, σατιρίζονται μέσα από την εξιστόρησή της στον εξομολόγο της. 

Ταυτότητα παράστασης
«Μόνο Σπίτι, Κρεβάτι, Εκκλησία»

Ντάριο Φο / Φράνκα Ράμε
Αποδοση και δραματουργικη Επεξεργασια Κατερινα Μπιλαλη

Ερμηνεια: Νικολετα Βλαβιανου
Σκηνοθεσια: Κωνσταντινος Κυριακου
Βοηθος Σκηνοθετη: Μαργαριτα Τριφτη 
Εικαστικη Επιμελεια / Σκηνικα: Βασιλης Θεος
Δημοσιες Σχεσεις και Επικοινωνια: Νταιζη Λεμπεση 
Social Media:  Eλενη Βαζακα 
Φωτογραφιση ,Σχεδιασμος Φωτισμων: Χριστινα Φυλακτοπουλου
Ενδυματολογια:  Δαφνη Τσακωτα 
Γραφιστικη Επιμελεια:   Δαναη Παππά
Μουσικη Επιμελεια:  Βασιλης Κωνσταντουλακης
Τρειλερ Παραστασης:  Βαγγελης Καλοου
Μακιγιαζ φωτογραφισης:  Βασιλης Θεος