ΤΟ ΣΩΜΑΤΙΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

«ΤΟ ΣΩΜΑΤΙΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»
κι όμΩς κινείται
Χαΐνης Δ. Αποστολάκης
Κλέων Αντωνίου
Τάκης Κανέλλος
Θοδωρής Ρέλλος (mode plagal)

Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Παρασκευή 5 Ιουνίου 2015, ώρα 21.00
Σάββατο 6 Ιουνίου 2015, ώρα 21.00
Κυριακή 7 Ιουνίου 2015, ώρα 20.00

Τιμή εισιτηρίου: 10€ προπώληση - 12€ στο ταμείο

Η παράσταση βραβεύτηκε με το βραβείο κριτικών θεάτρου και χορού για το 2014.

Στις 4 Ιουλίου 2012, οι επιστήμονες του CERN επιβεβαίωσαν την ανακάλυψη ενός νέου σωματιδίου με μάζα 126,5 GeV) με απόκλιση 5 σίγμα, που σημαίνει βεβαιότητα κατά 99,99995% και πως η παρατήρηση αυτή είναι επαληθεύσιμη και μπορεί να αναπαραχθεί οποτεδήποτε. Αυτό το σωματίδιο εικάζεται ότι είναι μποζόνιο και μάλιστα το βαρύτερο που έχει βρεθεί. Εικάζεται ότι το νέο σωματίδιο έχει χαρακτηριστικά του σωματίου Χιγκς, με επιφύλαξη, ώσπου να φανεί ότι φέρει πράγματι και τις λοιπές, θεωρητικά, προβλεπόμενες ιδιότητές του.

Σκηνοθεσία & Χορογραφία από τους κι όμΩς κινείται με αφορμή την
Ιδέα των Χαΐνη Δ. Αποστολάκη & Σουγιουλτζή Χριστίνα,
Σκηνογραφία του Bentancor Camilo,
Μουσική (σύνθεση και ερμηνεία) των Χαΐνη Δ. Αποστολάκη
και των Κλέων Αντωνίου, Τάκη Κανέλλου, Θοδωρή Ρέλλου (mode plagal)
Φωτισμό της Μαρίας Αθανασοπούλου,
Βίντεο της Μαρίας Αθανασοπούλου,
Κοστούμια  των Αγγελική Μάνεση και Φανή Μουζάκη,
Ερμηνεία και συνδημιουργία:
Αποστολάκης Δημήτρης
Bentancor Camilo
Μαλκότσης Ερμής
Παρασκευοπούλου Ιωάννα
Σουγιουλτζή Χριστίνα
Χαμηλοθώρη Λία

Η παράσταση είναι ταυτόχρονα μία διάλεξη αυξανόμενης εντροπίας από τον Δ. Αποστολάκη, ο οποίος έχει υπάρξει στο CERN, ως ερευνητής, υπότροφος του Πανεπιστημίου Κρήτης, σε αυτό ακριβώς το πεδίο αναζήτησης του μποζονίου Χιγκς.

Στόχος της ομάδας είναι η διήγηση αυτού του πανάρχαιου παραμυθιού της δημιουργίας του σύμπαντος στη σημερινή του μορφή, έτσι όπως μας το διηγείται η επιστήμη της Φυσικής με αυτούς τους παράξενους όρους, όπως η μεγάλη έκρηξη, το καθιερωμένο πρότυπο, οι χορδές, η υπερσυμμετρία, τα μποζόνια και τα φερμιόνια, η αντιύλη, η ενοποίηση των δυνάμεων, η σκοτεινή ενέργεια και ύλη, οι μαύρες τρύπες...

Σε ένα τρισδιάστατο σκηνικό χώρο και με τη βοήθεια της εικόνας και του ήχου, η ομάδα προσπαθεί να καταλάβει και να κάνει κατανοητά όλα αυτά τα τεράστια και ελάχιστα, τρομερά συμβάντα, που αφήνουν εμάς τους ανθρώπους, στη μέση μιας αδιανόητης κλίμακας, να προσπαθούμε, βάζοντας σωματίδια να συγκρούονται με την ταχύτητα του φωτός, να τακτοποιήσουμε λιγάκι το σύμπαν.

Οι 7 ερμηνευτές (χορευτές και ακροβάτες) αναπτύσουν μια διαλεκτική σχέση με αυτή την παρέλαση εννοιών και συλλογισμών, που κυμαίνεται ανάμεσα στην οπτικοποίση, την ολοένα αυξανόμενη αίσθηση της μικρής ανθρώπινης εμβέλειας, μέσα σε αυτό το εξωφρενικό και πολυσχιδές σύμπαν και την ακούραστη γενναιότητα του ανθρώπινου είδους, στην ασταμάτητη έρευνά του, με ό,τι μέσο διαθέτει, προκειμένου να καταλάβει ποιοι είμαστε, πως φτιάχτηκε όλο αυτό και τι τελικά θα απογίνουμε.     

Κριτικές

η ομάδα Και όμΩς κινείται συνδυάζοντας για ακόμα μια φορά τον σύγχρονο χορό με το τσίρκο έχτισε μια σουρεαλιστική παράσταση βασισμένη στην επιστημονική αφήγηση του υπερρεαλιστή πρωταγωνιστή, Δημήτρη Αποστολάκη, που φιγουράρει σε διπλό ρόλο λυράρη και φυσικού επιστήμονα.
Ναταλία Κουτσούγερα

η χορευτική ομάδα «κι όμως κινείται» μετεωρίστηκε, στροβιλίστηκε, κρεμάστηκε από ψηλά, επί μιάμιση περίπου ώρα, αποτυπώνοντας κατά το δυνατόν τις περιγραφικές απεικονίσεις των επιστημονικών αφηγημάτων τού Δημήτρη Αποστολάκη. Μας αποκάλυψε, μια πρωτότυπη κι ενδιαφέρουσα ερευνητική ματιά. Κα Ένα θέαμα απρόσμενο και συναρπαστικό, καλοστημένο. Τους αξίζει ένα «εύγε».
Μίρκα Ψαροπούλου

Είναι όντως μια τεράστια έκπληξη. Και αυτό γιατί, παρακολουθούμε μια αμιγώς επιστημονική διάλεξη, η οποία διανθίζεται από στιγμές απροσδόκητου χιούμορ. Την οπτικοποίηση των όσων περιγράφει ο Δ. Αποστολάκης, με ένα τρόπο που τα κάνει οικεία και πιο κατανοητά, ακόμη και σε ανθρώπους που δεν έχουν κατ’ ανάγκη ιδιαίτερη εξοικείωση με την φυσική επιστήμη. Ένα συνδυασμό χορευτικών κινήσεων και ακροβατικών από την ομάδα κι όμΩς κινείται– που τους επιτρέπει να παρουσιάσουν κάτι τελείως απροσδόκητο. Και τέλος ακούμε την μουσική.
Μάριος Ιωάννου