Το ντούο από το Βερολίνο δοκιμάζει τις δυνάμεις ενός ασυνήθιστου συνδυασμού οργάνων (πιάνο και άρπα) πάνω σε τρία διαφορετικά στιλ.
Ξεκινώντας με αφετηρία το έργο του Α. Ανισέγκου Ανάμεσα στη φλόγα και το σύννεφο, τα δύο όργανα συστήνονται μεταξύ τους, υπό τον ήχο τσιτάτων της τζαζ και του εξπρεσιονισμού. Το έργο ολοκληρώθηκε τον Φεβρουάριο του 1990, μετά από παρότρυνση της Μαρίας Μπιλντέα που δίδασκε στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. “Ανήκει σε μία σειρά αυθόρμητων συνθέσεων, που είχαν προηγηθεί των σπουδών σύνθεσης στο εξωτερικό, πριν από το Δίπλωμα πιάνου στο ΚΩΘ το 1991. Μετά από 28 χρόνια παρουσιάστηκε σε πρώτη εκτέλεση με τη Σίσσυ Μακροπούλου στα πλαίσια του Μουσικού Χωριού το καλοκαίρι του 2018” αναφέρει ο Α. Ανισέγκος.
Το βήμα στον ιμπρεσιονισμό είναι θελκτικό και έτσι με τροπικές αρμονίες περνάμε στους Debussy και Ravel, οι οποίοι για πολλούς είναι αυτοί που όρισαν τον ήχο της άρπας. Οι Χοροί του Debussy για άρπα και έγχορδα (1904) και το Introduction et Allegro του Ravel για άρπα, φλάουτο, κλαρινέτο και κουιντέτο εγχόρδων (1907) θα παρουσιαστούν με ένα twist για άρπα και πιάνο.
Και τι γίνεται σήμερα; Πώς να συνοψίσουμε τα παραπάνω; Μια αποσύνθεση -σχολιασμός της στιγμής- και ένας ελεύθερος αυτοσχεδιασμός αφηγούνται σε μια άγνωστη γλώσσα.