Μάνα τι είναι τα σύνορα; Γραμμές που χωρίζουν τις ζωές των ανθρώπων.

Έξι γυναίκες εξόριστες στο Τρίκερι και ένα παιδί που ακολούθησε τη μάνα του στην εξορία συναντούν τον Μιχάλη Γκανά, τον Στρατή Μυριβήλη, τον Κωνσταντίνο Καβάφη, τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, τον Γιάννη Ρίτσο, τον δημιουργό των δημοτικών τραγουδιών, τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Νίκο Γκάτσο, τον Ιάκωβο Καμπανέλλη, τον Πόλυ Κυριακού.  Συνομιλούν  με λέξεις και  νότες, δίνουν φωνή στις ζωές τους που έζησαν στη μητέρα ή  στη μητριά πατρίδα. Ζωές που καθορίστηκαν από τα όρια των συνόρων, εσωτερικών και εξωτερικών.
Έξι γυναίκες, γνωστές μόνο με τα μικρά τους ονόματα και με την παρουσία του άντρα στα όνειρα ή στους εφιάλτες τους. Έξι γυναίκες που εξορίστηκαν στο Τρίκερι, που  απομακρύνθηκαν από την εστία τους και έφεραν όσο μπορούσαν την εξορία στα μέτρα τους.
Μιλώντας με τις γυναίκες αυτές, εισβάλλουμε στον κόσμο και στη σιωπή τους με λέξεις που πιθανόν να έβγαιναν από το στόμα τους, αν είχαν απέναντί τους παιδιά. Με ακροατές τους μαθητές, η ανώνυμη Ηπειρώτισσα, η Παγώνα, η Γιαννούλα,  η Σταματία μιλούν σύντομα, απλά, σχεδόν παρηγορητικά. Η αφήγησή τους δεν είναι απολίθωμα, για να ακουμπήσουμε πάνω τη μελαγχολία μας ή τον δογματισμό μας. Η συνομιλία τους με τα παιδιά εγγυάται και τη διάρκεια της μνήμης, που μπορεί να συνδιαλέγεται με τα νέα δεδομένα. Οι μονόλογοι τους σχολιάζονται μουσικά. Σχεδόν παρηγορητικά.