Το Χρονικόν της Αλώσεως, είναι ένα μουσικό έργο υπό μορφή ορατορίου, στηρίζεται στα κείμενα του "ιστορικού" της Αλώσεως Γεωργίου Φραντζή ο οποίος υπήρξε ο χρονικογράφος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και αναφέρεται στις τελευταίες ημέρες της Αλώσεως της Κωνσταντινούπολης.
Το συγκεκριμένο έργο βασίζεται σε πρωτότυπη βυζαντινή μουσική και εμπλουτίζεται με πολλά σύγχρονα στοιχεία, παραπέμποντας έτσι στη μεταφορά του πολιτισμικού πλούτου από το Βυζάντιο στην Εσπερία, μετά την Άλωση της Πόλης.
Είναι ένα ρέκβιεμ για τη χαμένη Βασιλεύουσα με ενιαία δομή αλλά και συνεχείς εναλλαγές ανάμεσα στους σολίστες και τους χορωδούς.
Είναι ένα θρησκευτικό έργο στηριγμένο σε ιστορικά ντοκουμέντα, μια παράσταση σώματος και ψυχής όπου το σώμα μέσω του πάθους κερδίζει τη θέση του στην αθανασία.