TEMPUS FUGIT | ομάδα cie. toula limnaios

Στην παράσταση tempus fugit επτά χορευτές κινούνται συνεχώς ως ομάδα, ως αέρινο σύνολο και δημιουργούν μια παλίρροια, ωθούμενοι από μια εσωτερική ομοφωνία. Ένας κυκλικός χορός που μοιάζει με ενιαία κίνηση, ωστόσο κατά διαστήματα φανερώνει την οντότητα του ατόμου. Τίποτα δεν διαρκεί για πάντα· δεν μπορούμε να καθυστερήσουμε τη ροή του χρόνου. Πώς όμως ζούμε στ' αλήθεια μέσα στον χρόνο; Έχουμε αναλωθεί όλοι από την ένταση της καθημερινότητας; Σε αντίθεση με την ξέπνοη ζωή μας, η χορδή μοιάζει με έναν μυ που ξεχειλίζει ζωτικότητα και αλληλεγγύη. Η μάζα και η ταυτότητα, η δύναμη και το μομέντουμ είναι τα κεντρικά φαινόμενά του· η ομάδα ως μικρόκοσμος που μας βγάζει από τη φυλακή της απομόνωσης και απελευθερώνει νέα δύναμη.

«Οι συνειρμικοί οπτικοί κόσμοι της Τούλας Λιμναίος (Toula Limnaios) αποκαλύπτουν ενοχλητικές και ταυτόχρονα έντονες αλλά και ακριβείς λεπτομέρειες της κίνησης... Η μοναδική δύναμη αυτής της χορογράφου έγκειται στην ικανότητά της να παρουσιάζει επί σκηνής μια πληθώρα αντίθετων γεγονότων που κορυφώνονται σε μια τελική στοχαστική μεταφορά η οποία χαράσσεται στη μνήμη του κοινού.»
(Neues Deutschland/ tanznetz)

Περιοδείες: Γερμανία, Αρμενία, Τρινιδάδ και Τομπάγκο, Νικαράγουα, Ισπανία, Ρουμανία, Ελλάδα, Ιταλία

Μια παραγωγή της cie. toula limnaios, το HALLE TANZBÜHNE BERLIN και με την ευγενική υποστήριξη του Πολιτιστικού Τμήματος του δήμου του Βερολίνου.

Η ομάδα της Τούλας Λιμναίος (Toula Limnaios) cie. toula limnaios είναι μια ομάδα σύγχρονου χορού που ιδρύθηκε το 1996 από τη χορογράφο και χορεύτρια Toula Limnaios και από τον συνθέτη Ralf R. Ollertz. Το 2001 η ομάδα έλαβε το βραβείο «Meeting Neuer Tanz». Το 2004, η τριλογία της ομάδας για τον Beckett έγινε τηλεταινία με τίτλο «atemzug» για το τηλεοπτικό δίκτυο ZDF/arte. Από το 2005 η ομάδα λαμβάνει χρηματοδότηση από τον δήμο του Βερολίνου, ενώ από το 2008 έως το 2010 το ταμείο Fonds Darstellende Künste επέλεξε να τη χρηματοδοτήσει ως μία από τις «Κορυφαίες ομάδες στο πεδίο του ανεξάρτητου θεάτρου και χορού».

Το 2012 της απονεμήθηκε το βραβείο «George Tabori».

Πέρα από το καλλιτεχνικό της έργο, η ομάδα είναι αφοσιωμένη πιστά στην προώθηση καινοτόμων δομών, καθώς και στην εδραίωση της ισότητας στον χώρο του χορού. Η cie. toula limnaios παρουσιάζει 50-60 παραστάσεις ετησίως και έχει στο δυναμικό της 16 άτομα που πλαισιώνονται από έναν ακόμα μεγαλύτερο αριθμό ελεύθερων επαγγελματιών, οι οποίοι συνεργάζονται στενά με την ομάδα. Με την ευέλικτη και ευλύγιστη αλλά άκρως αποτελεσματική δομή της, καθώς και σε συμπαραγωγή με διεθνείς συνεργάτες, η εταιρεία παράγει αδιάκοπα ομαδικό έργο εξαιρετικής ποιότητας και αυτό την καθιστά μία από τις πιο επιτυχημένες ομάδες σύγχρονου χορού σήμερα. Από το 2005 η ομάδα παρουσιάζει το ρεπερτόριό της στη Γερμανία αλλά και παγκοσμίως ως εκπρόσωπος της γερμανικής χορευτικής σκηνής για το Ινστιτούτο Γκαίτε και το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Εξωτερικών, ενώ από το 2014 λαμβάνει θεσμική χρηματοδότηση από το Πολιτιστικό Τμήμα του δήμου του Βερολίνου.

H ομάδα σύγχρονου χορού «cie. toula limnaios» παρουσιάζει χορογραφίες που διακρίνονται από επαγρύπνηση, κριτικό πνεύμα και τόλμη· με ενδιαφέρον για την ανθρωπότητα, οι χορογραφίες δημιουργούνται από τους ανθρώπους για τους ανθρώπους.

Η Toula Limnaios γεννήθηκε στην Ελλάδα το 1963. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές της στον κλασικό και σύγχρονο χορό, στις τεχνικές M. Alexander και Laban, καθώς και στη μουσική και στον χορό στις Βρυξέλλες, εργάστηκε ως χορεύτρια με τον Claudio Bernardo και τη Régine Chopinot και ως βοηθός χορογράφος με τον Pierre Droulers. Μετεκπαιδεύτηκε στο πανεπιστήμιο Folkwagen, όπου σύντομα έγινε μέλος μιας χορευτικής ομάδας του πανεπιστημίου υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της Pina Bauch. Η Toula Limnaios έγινε γνωστή με τους αυτοσχεδιασμούς που παρουσίασε επί σκηνής μαζί με τους μουσικούς Conny Bauer και Peter Kowald. Το 1996 ίδρυσε την ομάδα σύγχρονου χορού cie. toula limnaios, με την οποία παρουσιάζει τις χορογραφίες της ανά τον κόσμο. Η Toula Limnaios δεν περιορίζεται μόνο στη διεύθυνση του καλλιτεχνικού της συνόλου, αλλά εργάζεται επίσης ως προσκεκλημένη χορογράφος στο θέατρο Osnabrueck, Münster και στο πανεπιστήμιο παραστατικών τεχνών της Φρανκφούρτης. Από το 2007 έως το 2008 ήταν προσκεκλημένη καθηγήτρια στην Ακαδημία Δραματικών Τεχνών «Ernst Busch» του Βερολίνου.

«Η τέχνη της Τούλας Λιμναίος (Toula Limnaios) δημιουργείται με μικρές πινελιές. Η Τούλα, ως χορογράφος διαπροσωπικών διαθέσεων, είναι ζωγράφος του ενδόμυχου, ποιήτρια των πιο μύχιων συναισθημάτων, τα οποία γνωρίζει πώς να εκφράζει με έναν πολύ συγκρατημένο και συνετό τρόπο. Όταν, με μια δυνατή χειρονομία, ξυπνά συναισθήματα που θυμίζουν εκείνα τα οποία έφερνε στην επιφάνεια η Pina Bausch, το κάνει πολύ πιο συγκρατημένα, με τρυφερότητα και υπερβολική ευαισθησία. Ταυτόχρονα, προσέχει να μην προσβάλει το κοινό της, ούτε καν να το ανταγωνιστεί. Τα έργα της αποπνέουν μια αίσθηση ρομαντισμού, διακρίνονται από τρυφερότητα και βάθος, εφήμερες και εύθραυστες εικόνες γεμάτες θέρμη κι ελπίδα, γεμάτες νοσταλγία. Εικόνες που καταργούν τον διαχωρισμό μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, στις οποίες κατέχει σημαντική θέση η παιδική ηλικία και με τις οποίες αναμειγνύεται ο κόσμος των παραμυθιών. Η Toula Limnaios εκφράζει μόνο ό,τι προέρχεται από την καρδιά κι ίσως αυτό διαμορφώνει την αυθεντικότητα αυτής της καλλιτέχνιδος, μιας τελειομανούς των άκρων. Αυτά τα άκρα επικεντρώνονται στα ανθρώπινα όντα, στο μυστήριο της προέλευσής τους και στη φλόγα του μέλλοντός τους.»
Jean-Marie Gourreau, saison de la danse

Ο Ralf R. Ollertz γεννήθηκε το 1964. Σπούδασε σύνθεση, ηλεκτροακουστική μουσική, διεύθυνση ορχήστρας και πιάνο στη Γερμανία και στην Ιταλία με τον Nikolaus A. Huber και τον Salvatore Sciarrino, ενώ στη συνέχεια εκπαιδεύτηκε στο πανεπιστήμιο Folkwang. Έχει γράψει μουσική δωματίου, μουσική για ορχήστρα, καθώς και θέατρο για το ραδιόφωνο, μουσική για θεατρικές παραστάσεις, για ταινίες και για χορογραφίες και έχει λάβει πολλά διεθνή βραβεία και επιχορηγήσεις για το έργο του. Η όπερά του car crash παρουσιάστηκε από τις όπερες του Ανόβερου και της Στουτγκάρδης. Το έργο του ως συνθέτη και μαέστρου τον έχει ταξιδέψει στην Ευρώπη, στη Νότια Αμερική, στην Αυστραλία, στην Ιαπωνία, στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Αφρική.

1996 Ίδρυση της ομάδας της Τούλας Λιμναίος στις Βρυξέλλες
1997 Μεταφορά της έδρας στο Βερολίνο
2003 Ίδρυση του θεάτρου «HALLE TANZBÜHNE BERLIN»
2005 - 2013 Χρηματοδότηση από το Πολιτιστικό Τμήμα του δήμου του Βερολίνου
2008 - 2010 Χρηματοδότηση από το Ταμείο για τις Τέχνες του Θεάματος
2012 Βραβείο George Tabori του Ταμείου για τις Τέχνες του Θεάματος
Από το 2014 Θεσμική χρηματοδότηση από τον δήμο του Βερολίνου
2016 20ή επέτειος της ομαδας cie. toula limnaios

Μέλη
Καλλιτεχνική διεύθυνση / Χορογραφία Toula Limnaios
Καλλιτεχνική διεύθυνση / Μουσική Ralf R. Ollertz
Χορός / Δημιουργία Daniel Afonso, Leonardo D´Aquino, Priscilla Fiuza, Alba de Miguel, Alessio Scandale, Hironori Sugata, Karolina Wyrwal
Βοηθος χορογραφου: Ute Pliestermann
Οπτικά μέσα/ Γραφίστες cyan
Κοστούμια / Σκηνικά Antonia Limnaiou
Δημόσιες σχέσεις / Δραματουργία Silke Wiethe
Περιοδείες - Συνεργασίες Sanya Tsekov
Λογιστικά - Έλεγχος Δάφνη Οικονομοπούλου
Τεχνική υποστήριξη Λέο Τσιριγώτης
Μαθητεία / Τεχνική υποστήριξη Domenik Engemann

Παραστάσεις:

Στο Βερολίνο: Akademie der Künste, HALLE TANZBÜHNE BERLIN, Theater am Halleschen Ufer
Στην υπόλοιπη Γερμανία: Μπίλεφελντ, Βόννη, Βρέμη, Μπρεμερχάβεν, Κότμπους, Ντεσάου, Ντόρτμουντ, Δρέσδη, Ερλάνγκεν, Έσσεν, Φρανκφούρτη, Ανόβερο, Χάμελιν, Κρέφελντ, Χεβρώνα, Μίνστερ, Theater Oberhausen, Όφενμπουργκ, Όσναμπρουκ, Λουντβιγκσχάφεν, Κέντλινμπεργκ, Ρεκλινγκχάουζεν, Στουτγκάρδη, Βούπερταλ

Παγκοσμίως: Αρμενία, Αυστρία, Βέλγιο, Βραζιλία, Δανία, Εκουαδόρ, Γαλλία, Ελλάδα, Ιρλανδία, Ιταλία, Λιθουανία, Λετονία, Μεξικό, Νικαράγουα, Παναμάς, Πολωνία, Ελβετία, Σενεγάλη, Ισπανία, Τρινιδάδ και Τομπάγκο, Ρωσία, Βενεζουέλα, Κύπρος

Η Toula Limnaios προκαλεί την ανάδυση έντονων συναισθημάτων
Κάθε αληθινός καλλιτέχνης διαθέτει τρομερή δημιουργική δύναμη. Ωστόσο, υπάρχουν δύο είδη καλλιτεχνών: εκείνοι τους οποίους η μούσα επισκέπτεται κάθε λίγα χρόνια κι εκείνοι στην κατηγορία των οποίων ανήκει η Toula Limnaios. Η χορογράφος, η οποία έχει την έδρα της στο Βερολίνο, δεν σταματά ποτέ να εξελίσσεται, να αναγεννιέται και να εξερευνά για να χαρίσει στο κοινό νέες εμπειρίες-προκλήσεις. Η τελευταία παραγωγή της που έχει τίτλο «tempus fugit» περιγράφεται καλύτερα ως μια συμπύκνωση οδυνηρών και δυνατών συναισθημάτων: η Toula δεν δείχνει έλεος σε κανέναν εδώ! Ακριβώς όπως και στην ποιητική της παραγωγή «minute papillon» (Δεκέμβριος 2015), η συμπεριφορά της ανθρώπινης μάζας και η συνεπαγόμενη κοινωνική πίεση βρίσκονται και αυτή τη φορά στο επίκεντρο του αφηγηματικού της ενδιαφέροντος. Η σύλληψή της πραγματεύεται τη ρηχότητα της σύγχρονης εποχής και διεισδύει στους χώρους όπου κανείς αποβάλλει τα συναισθήματά του με τον ιδρώτα. Οι φιγούρες των επτά χορευτών (Daniel Afonso, Leonardo D'Aquino, Priscilla Fiuza, Alba de Miguel, Alessio Scandale, Hironori Sugata, Karolina Wyrwal), οι οποίες μπλέκονται και διαχωρίζονται, ενώνονται και καταλαμβάνουν τον χώρο με μια πυρετώδη ερμηνεία. Μεταξύ των ανατάσεων και των βασανισμένων βλεμμάτων αναδύεται η δυνατή ένταση των χειρονομιών. Σε μια σκηνή γεμάτη νεκρά φύλλα ξεκινά ένας χορός από ρομπότ που αποκαλύπτει ένα-δυο μαύρα πρόβατα στον ορίζοντα. Η σπαραχτική Katja Scholz είναι το ένα από αυτά. Η χορεύτρια με την ενάρετη κίνηση επιχειρεί να ξεχωρίσει, όμως επιστρέφει γρήγορα στην καθορισμένη διαδρομή, σαν ένα μικρό υπάκουο ρομπότ που το καθοδηγεί βίαια ένας από τους αφέντες-συναδέλφους του. Μια ακόμα δυνατή εικόνα: ο κάθε πρωταγωνιστής πασχίζει να μιμηθεί τις κινήσεις ενός βρέφους ή μιας κούκλας που τη βιάζουν συνεχώς οι άλλοι· μια μεταφορά με ισχυρό αντίκτυπο, που μας αγγίζει με την ωμή (και ίσως αληθινή;) διαστροφή της.

Τα σώματα (καλυμμένα με πηλό), τα οποία μοιάζουν με μαριονέτες, στροβιλίζονται, διασταυρώνονται, πέφτουν πάνω στον τοίχο και συγκρούονται το ένα με το άλλο. Όπως ο χρόνος, έτσι και αυτά κινούνται μπρος πίσω σε ένα μπλέξιμο που προκαλεί ταυτόχρονα την κατασκευή και την κατάρρευσή τους. Η καρδιά λαχανιάζει επίσης με τον ρυθμό αυτής της καταστροφικής, φρενήρους ζωής που αγγίζει τα όρια της τρέλας. Η σάρκα τονίζεται και τα πρόσωπα είναι σφιγμένα. Καθώς οι γραμμές διασκορπίζονται, εντούτοις ενώνονται σε ένα κοινό και κακόηχο βουητό. Σε συνδυασμό με την ασυνήθιστη μουσική επένδυση (Haydn, Mahler και Ralf R. Ollertz), η δύναμη της μορφής αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην έλξη και στην αποστροφή. Αυτό το σχεδιασμένο αποτέλεσμα συνάδει αδιαμφισβήτητα με τις περιστάσεις και συντονίζεται απόλυτα με την εκδηλωνόμενη καταπίεση. Μια λάμψη ελπίδας; Όχι ακριβώς. Η τελευταία σκηνή, στην ο οποία ο Leonardo D'Aquino ποδοπατά τα σώματα γελώντας, αφήνει όλο το κοινό σκεπτικό.
http://cccdanse.com, κριτικές, Léa Chalmont